Πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά με τον Ηλεκτρικό, σκεπτόμουν ότι αύριο το απόγευμα (Τετάρτη 12 Μαρτίου) τα σωματεία της δύναμης της ΕΣΚΑΝΑ έχουμε προσκληθεί από την Ένωση σε σύσκεψη «εποικοδομητικού διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων» για την πορεία της περιόδου 2007- 2008, αλλά και για τις επερχόμενες αγωνιστικές περιόδους. «Η παρουσία είναι υποχρεωτική», γράφει η σχετική επιστολή.

Σκεπτόμουν: «Γιατί να πάμε; Τι να πούμε; Τι σημαίνει υποχρεωτική;» Ειδικά ο σύλλογός μας έχει πει κι έχει γράψει τόσα πολλά, που μικρό μέρος τους αν είχε υιοθετηθεί από τους αρμοδίους η κατάσταση των πρωταθλημάτων και των καλαθοσφαιρικών σωματείων δεν θα παρουσίαζε τη σημερινή εικόνα.

Αυτά σκεπτόμουν, όταν το μάτι μου έπεσε σε άρθρο εφημερίδας που διανέμεται δωρεάν στους επιβάτες του Ηλεκτρικού*. Θεωρώ ότι το άρθρο αντιμετωπίζει από ευρύτερη οπτική γωνία την ουσία των προβλημάτων που πρέπει να απασχολήσουν την αυριανή καλαθοσφαιρική σύναξη. Αναπαράγω λοιπόν μεγάλο μέρος του εδώ, αποφεύγοντας τις αναφορές σε κόμματα. Εδώ δεν επιχειρούμε να λύσουμε το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, αλλά να θέσουμε τα προβλήματα των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων υπό το πρίσμα της ευρύτερης συγκυρίας:

«Εδώ και χρόνια τα “προοδευτικά” κόμματα σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο βρίσκονται σε διαρκή κρίση. Τα κόμματα που μέχρι πριν δύο δεκαετίες είχαν να επιδείξουν κάποιες επιτυχίες για τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, σήμερα έκαναν σημαία τους το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης και απορούν γιατί οι μη προνομιούχοι γυρίζουν την πλάτη σε αυτά.

Πριν από δύο μήνες, ιδιοκτήτης γραφείου ενοικίασης υπηρετικού προσωπικού για ζώα έλεγε, ότι έχει πελάτες βουλευτές μεγάλων κομμάτων. «Όταν οι κυρίες τους είναι σε ολονύκτια χαρτοπαικτική σύναξη, θα πρέπει κάποιες σκυλονταντάδες να κάνουν συντροφιά στα τετράποδά τους και, αν χρειαστεί, να κοιμηθούν ακόμη και μαζί τους», είπε ο ιδιοκτήτης του γραφείου «σκυλονταντάδων». Όταν «προοδευτικοί» βουλευτές έχουν σκυλονταντάδες, το λιγότερο που μπορούν να θέλουν τα στελέχη του κόμματός τους είναι σπίτι με πισίνα. Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα σήμερα. Το είπε άλλωστε και ο νέος αρχιεπίσκοπος με τον δικό του τρόπο: «Όταν αρρωσταίνουν τα άτομα, αρρωσταίνουν και οι θεσμοί». Ο Μαρξ το είχε πει διαφορετικά: «Η οικονομική θέση διαμορφώνει την πολιτική και κοινωνική συνείδηση».

Όλα σχεδόν τα “προοδευτικά” κόμματα βγήκαν μέσα από τα εργατικά κινήματα και ξεκίνησαν με εμπροσθοφυλακή τους μη προνομιούχους. Τους χρησιμοποίησαν σαν σκαλοπάτι για να καταλάβουν την εξουσία και, όταν δημιούργησαν την «Κοινωνία των Δύο Τρίτων», πέταξαν τους περιττούς στη χωματερή, έχοντας ως αρχή, ότι «οι αράπηδες εκτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στην Ιστορία και τώρα μπορούν να πάνε εκεί που τους αξίζει». Οι θέσεις σημερινών στελεχών, ότι «τώρα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως η κοινωνική σύνθεση έχει αλλάξει και τα μεσαία στρώματα αποτελούν την πλειοψηφία», υποδηλώνουν ακριβώς αυτή την αντίληψη, που δείχνει άγνοια της καθημερινότητας του μέσου Έλληνα πολίτη.

Στα «προοδευτικά» κόμματα εξουσίας ήρθε νέα γενιά χλιδάτων και λάϊφ στάϊλ στελεχών, αποξενωμένων εντελώς από τις αγωνίες και τα προβλήματα των πολιτών. Μια νέα γενιά που δεν γνωρίζει πώς ζει ο λαός και δεν επιθυμεί καν τα παιδιά της να παίζουν και να συναναστρέφονται με παιδιά κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, γι’ αυτό τα στέλνουν κυρίως σε ιδιωτικά σχολεία. Δημιουργείται ένας ιδιότυπος ρατσισμός, άγνωστος μέχρι σήμερα.

Πριν από έναν χρόνο, όταν άνεργος Γερμανός κατηγόρησε τον αρχηγό Γερμανικού “προοδευτικού” κόμματος για την κατάστασή του, η απάντηση του αρχηγού ήταν: «Όπως είσαι ντυμένος, ούτε εγώ θα σε έπαιρνα στη δουλειά μου». Αυτή θεωρείται “αριστερή” απάντηση στην ανεργία! Πολλοί ηγέτες “προοδευτικών” κομμάτων διεθνώς δεν διστάζουν να επιδείξουν ανοικτά τις προτιμήσεις τους σε πολυτελείς διακοπές με κότερα «φίλων», ετοιμάζοντας το βιογραφικό τους για να στελεχώσουν αργότερα τις επιχειρήσεις των φίλων τους ως «σύμβουλοι-λομπίστες», δηλαδή ως καλοπληρωμένοι πλασιέ.

Ο ρατσισμός της ηγεσίας της αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης “προοδευτικής” παράταξης. Ο ρατσισμός αυτός αρχίζει και παίρνει τη μορφή μίσους προς όλους εκείνους, που της θυμίζουν τον παλιό εαυτό της. Εδώ ισχύει ο εξής κανόνας: «Δεν μπορείς να γίνεις δεκτός σε ελιτίστικη λέσχη, αν δεν αποκηρύξεις τους πνευματικούς δεσμούς με το παρελθόν σου». Έτσι συμβαίνει το παράδοξο στη “συντηρητική” παράταξη να βρίσκονται πλέον περισσότερα στελέχη, τα οποία, λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων και παράδοσης, έχουν πιο υγιή σχέση με τον λαό. Στον “προοδευτικό” χώρο κυριάρχησε η αντίληψη του Τόμας Χομπς: «Ο λαός πασχίζει πάντοτε να κερδίσει την εκτίμηση και τη συμπόνια εκείνων που τον περιφρονούν περισσότερο, βλάπτοντας ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του».

* Αλέξανδρος Πιστοφίδης, Οικονομολόγος, εφημερίδα “Metro”, Τρίτη 11 Μαρτίου 2008.

Αυτά έγραφε πάνω-κάτω το άρθρο. Τελειώνοντας την ανάγνωση, οι αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα συμμετοχής στη σύναξη της ΕΣΚΑΝΑ είχαν πολλαπλασιαστεί. Γιατί να πασχίζουμε πάλι να κερδίσουμε την εκτίμηση και τη συμπόνια εκείνων που μας περιφρονούν περισσότερο, βλάπτοντας ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό μας;

Για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα με την ΕΣΚΑΝΑ, ούτε η λύση θα έρθει από εκεί. Δεν είναι όμως μάταιο να μπούμε ξανά στο «πετσί» του ρόλου της «σκυλονταντάς»;