Όταν συναντάς παλιούς φίλους, παλιούς συναθλητές γενικά παλιούς γνώριμους, με τους οποίους έχεις μοιραστεί ευχάριστες και μη στιγμές που σου χαρίζει ο αθλητισμός, αλλά κυρίως όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε παιδιά, μικρά και μεγάλα τότε το πρωινό της Κυριακής σου θεωρείται εξαιρετικό.

Ένα τέτοιο πρωινό μας προσέφερε ο ΕΣΠΕΡΟΣ στην κοπή της πίτας του, ανάμεσα σε βραβεύσεις, σύντομες ομιλίες, αλλά κυρίως ζεστασιά και αγάπη. Στοιχεία που ο σύλλογος αυτός με ένα μαγικό τρόπο εκπέμπει. Ο μοναδικός Παναθλητικός ‘Όμιλος ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ «ΕΣΠΕΡΟΣ» διαθέτει αυτή τη μοναδική μαγεία. Είναι κάτι, που στα εβδομήντα χρόνια ιστορίας του κάνεις δεν έχει αμφισβητήσει ποτέ, είναι κάτι που κάποιοι ζήλεψαν, είναι κάτι που κάποιοι προσπάθησαν να κλέψουν.

Το μόνο όμως που κατάφεραν είναι να πνιγεί το ύπουλο σχέδιό τους στα νερά του Ευρίπου. Το άστρο του ΕΣΠΕΡΟΥ έλαμψε και θα λάμπει εσαεί.

Η ζεστή αυτή εκδήλωση φανέρωσε για μια ακόμη φορά τι σημαίνει ΕΣΠΕΡΟΣ για την πόλη μας.

Μεγάλος αριθμός παιδιών βρέθηκαν στο κλειστό του ΕΣΠΕΡΟΥ και γιόρτασαν την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτα τους.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τις βραβεύσεις νεαρών αθλητών του συλλόγου που διακρίνονται στις σπουδές τους.

Παραδοσιακά αυτές οι βραβεύσεις κρατούν από την εποχή του αείμνηστου ΤΑΚΗ ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ.

Τελειώνοντας πρέπει να σημειώσω το εξής:

Τιμήθηκε ένας παλαίμαχος αθλητής του συλλόγου. Πολλές φορές οι διακρίσεις που δίνονται από τους συλλόγους σε τέτοιες εκδηλώσεις έχουν και κάποια σκοπιμότητα ή ακόμη, θα έλεγε κανείς είναι και τυπικής σημασίας. Η βράβευση όμως του ΣΤΕΛΙΟΥ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ είναι πέρα για πέρα αληθινή. Διακρίθηκε ιδιαίτερα σαν αθλητής, αλλά ταυτόχρονα τολμώ να πω, ότι ίσως είναι ο καλύτερου ήθους αθλητής που πέρασε ποτέ από τον Σύλλογό μας.

Χίλια μπράβο σε όλους.

Καλή Χρονιά.

Φίλιππος Ραψομανίκης.