Αναδημοσίευση από μπασκετικό φόρουμ:

Στο ροντέο του Ελ Πάσο ο Λούκυ Λουκ, ο γνωστός πρώην φτωχός αλλά ακόμη μόνος κάουμποϋ, δεν μπορούσε να πείσει τους ντόπιους για το όνομα «Άλα» («Φτερό» στα Ισπανικά), αλλά ούτε ήθελε να ακούει το δικό τους όνομα, το «Εστρέλλα» («Αστέρι»). Εμφανιζόταν λοιπόν κατ’ ανάγκη ως «ενωτικός» και πρόβαλλε δήθεν το όνομα της πόλης: «Ελ Πάσο».

Στο παρασκήνιο όμως εκπαίδευε από το καλοκαίρι τον Ρήγα, τη Ντάμα, τον Βαλέ και άλλους παπαγάλους, που είχε φέρει μαζί του από την απέναντι όχθη του Μεγάλου Ποταμού (Ρίο Γκράντε), να επαναλαμβάνουν με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία το όνομα «Άλα» («Φτερό»), όνομα το οποίο στο Ελ Πάσο δεν υπήρξε ΠΟΤΕ και δεν σήμαινε ΤΙΠΟΤΕ για την ομάδα ροντέο της πόλης.

Το συνεργείο της τηλεόρασης δεν εντυπωσιάστηκε λοιπόν. Έτσι μπήκαν σε εφαρμογή άλλα μέσα. Στην ανάπαυλα το δεύτερο αφεντικό του παπαγάλου Βαλέ, ο ίδιος ο Λούκυ Λουκ, πρώην φτωχός αλλά ακόμη μόνος, όρμησε καβάλα στο άλογό του, τη γνωστή Ντόλλυ, έξω από το ροντέο, προς το «βαν» της απευθείας μετάδοσης και, ώ του θαύματος (!), όταν ξανάρχισε ο αγώνας εμφανίστηκε στις οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών της περιοχής Ελ Πάσο, Νουέβο Ρίο Γκράντε κλπ., αλλά και ακόμη πιο μακρυά, στη Γκουανταλαχάρα, στο Ακαπούλκο, στο Μπάτον Ρουζ και στη Νέα Ορλεάνη, αντί της συντομογραφίας «EΣΤ» (Αστέρι) η συντομογραφία «ΑΛΑ» (Φτερό). Κι έτσι ο Λούκυ Λουκ και τρεις από τους τέσσερις Ντάλτον (πλην του Άβερελ), προερχόμενοι όλοι από το Νουέβο Ρίο Γκράντε, πανηγύριζαν ότι κατέκτησαν τις απάτητες «κορυφές» του ροντέο του Ελ Πάσο, που τους φιλοξενούσε!

Οι ντόπιοι στο Ελ Πάσο θορυβήθηκαν.

Οι πιο ευέξαπτοι πρότειναν να λυθούν τώρα οι «εκκρεμότητες» με τους περαποταμίτες, τη στιγμή ακριβώς που η ομάδα βρισκόταν μόνη πρώτη στη βαθμολογία της Α2’ ροντέο, ώστε να σοβαρευτούν γρήγορα οι συνεταίροι και να γλυτώσουν μεθαύριο την «πίσσα» και τα «πούπουλα». Άλλωστε οι ντόπιοι αυτοί, είτε στην Α2', είτε στην Α1', είτε στο τοπικό πρωτάθλημα ροντέο, ήξεραν ΠΟΥ βρίσκονταν και ΓΙΑΤΙ. Αν ήθελαν να υποστηρίζουν άλλη ομάδα και όχι το «Αστέρι» (το σημερινό «Φτερωτό Αστέρι») του Ελ Πάσο, τότε θα μπορούσαν κι αυτοί να έχουν γίνει «πελάτες» σε μεγαλύτερα ροντέο, για παράδειγμα απέναντι, στην άλλη όχθη του Μεγάλου Ποταμού, στο ροντέο «Νουέβο Ρίο Γκράντε», όπου βρισκόταν το «κλουβί» (και το κυρίως καναβούρι) του Βαλέ και των άλλων παπαγάλων.

Οι πιο ψύχραιμοι συνιστούσαν με σοβαρά επιχειρήματα υπομονή. Ωστόσο εκείνη ακριβώς τη στιγμή έφτασε μήνυμα (sms) στο κινητό τηλέφωνο ενός από τους ευέξαπτους. Το μήνυμα πληροφορούσε, ότι οι «φίλοι του συλλόγου» προσκαλούνταν στις 24 Μαρτίου στις 8 το βράδι σε γεύμα (δωρεάν) στη λοκάντα (πανδοχείο) «Τίο Τομάς» («Μπάρμπα Θωμάς»), για να ανταλλάξουν απόψεις για το μέλλον της ομάδας.

Το μήνυμα υπέγραφε ο ίδιος ο Λούκυ Λουκ, ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του ροντέο της «Αλάδα Εστρέλλα» («Φτερωτό Αστέρι»), ο οποίος, όπως φαινόταν, φιλοδοξούσε να τιμήσει και το αξίωμα του Προέδρου κάποιου υπό ίδρυση «Άλα Μέμπερς Κλαμπ» (!), να είναι δηλαδή ταυτόχρονα «Σωκράτης Κόκκαλης» και «Τάκης Τσουκαλάς», όπως θα έλεγαν στην Ελλάδα.

Το περίεργο ήταν, ότι ως Αντιπρόεδρος του ίδιου «Μέμπερς Κλαμπ» (!) φερόταν άλλο επίσης μέλος του ΔΣ της «Αλάδα Εστρέλλα», που είχε διατελέσει κατά το παρελθόν πρόεδρος σε μικρό συνοικιακό ροντέο στα πεδινά της πόλης του Ελ Πάσο και είχε συνεργαστεί με τον Λούκυ Λουκ, όταν ο ήρωάς μας είχε επιχειρήσει δειλά, μαζί με άλλους λαθρομετανάστες, να βουτήξει νύχτα χωρίς φεγγάρι στον Μεγάλο Ποταμό (Ρίο Γκράντε) και να περάσει απέναντι, στο Ελ Πάσο, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Το πανδοχείο «Τίο Τομάς» («Μπάρμπα Θωμάς»), που θα φιλοξενούσε την εκδήλωση, ανήκε επίσης σε «Αμπάχο Ελπασάνο» (Κάτω Ελπασίτη), μέλος και αυτός του ΔΣ της «Αλάδα Εστρέλλα», που είχε επίσης διατελέσει κατά το παρελθόν πρόεδρος στο ίδιο συνοικιακό ροντέο του Ελ Πάσο, με το οποίο είχε συνεργαστεί ο Λούκυ Λουκ.

Ο Λούκυ Λουκ συμμετείχε στις διοικήσεις καμιάς δεκαριάς ομάδων (κυρίως ροντέο) με το συνθετικό «Άλα» στο όνομά τους. Δεν ήταν λοιπόν απολύτως σαφές, αν στην εκδήλωση προσκαλούνταν μόνο οι φίλοι της «Αλαδα Εστρέλλα» («Φτερωτό Αστέρι») ή προσκαλούνταν επίσης οι φίλοι της «Ατλέτικο Ουνιόν Άλα-Ελ Πάσο», οι φίλοι του «Άλα Νουέβο Ρίο Γκράντε», όλοι μαζί ή κάποιοι χωριστά.

Κάποιοι ντόπιοι κατάλαβαν, ότι προσκαλούνταν οι φίλοι της «Αλάδα Εστρέλλα». Αποφάσισαν λοιπόν να παρευρεθούν, για να ανταλλάξουν απόψεις για την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση και επιτυχία της ομάδας τους: της «Αλάδα Εστρέλλα».

Ωστόσο άλλοι ντόπιοι έλεγαν, ότι επρόκειτο απλώς για εκδήλωση των φίλων της ποδοσφαιρικής ομάδας «Ατλέτικο Ουνιόν Άλα-Ελ Πάσο», η οποία ουσιαστικά είχε μείνει ορφανή από τη στιγμή που ο Λούκυ και οι Ντάλτον πήραν την ομάδα ροντέο του συλλόγου αυτού και προσχώρησαν στην «Εστρέλλα» (εξ ού και το όνομα «Αλάδα Εστρέλλα»). Οι ίδιοι ντόπιοι αναρωτιούνταν: «Τι δουλειά έχουμε εμείς με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο των «Αμπάχο Ελπασάνος» (Κάτω Ελπασιτών); Εμείς στο ποδόσφαιρο, ιστορικά και διαρκώς, είμαστε με την ΕΛΠΑΣΑΝΑ, τη μία και μόνη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, που είναι γνωστή έξω από τα όρια του Ελ Πάσο».

Υπήρχαν βέβαια και οι επιφυλακτικοί, που ισχυρίζονταν ότι επρόκειτο απλώς για προσπάθεια καταμέτρησης της επιρροής του Λούκυ Λουκ, ως ηγέτη των διαφόρων εμμίσθων (κυρίως) αλλά και εθελοντών «Άλα» («φτερών») στις δύο όχθες του Ρίο Γκράντε. Tέτοιες καταμετρήσεις γίνονταν κατά καιρούς στο «Αμπάχο Ελ Πάσο» (Kάτω Ελ Πάσο), με ή χωρίς τη βοήθεια «εξωτερικών» παραγόντων και συνήθως με το κίνητρο του δωρεάν συσσιτίου. Οι επιφυλακτικοί πρότειναν μάλιστα να ξαναδιαβαστεί προσεκτικά η ιστορία που μόλις διαβάσατε, γιατί τέτοια πράγματα μπορεί να μη συμβαίνουν μόνο στο Φαρ Ουέστ, αλλά και κοντά σας.