«Απευθύνω χαιρετισμό σε όλους τους Εσπεριώτες και θέλω να πω ότι, στο λυκόφως της ζωής, το λαμπερό αστέρι του ΕΣΠΕΡΟΥ φωτίζει χαρούμενα τις νεανικές αναμνήσεις μου…
Η πιο χρυσή αχτίδα πέφτει στον πρόεδρό μας Τάκη Κοντούζογλου, που πάντα στάθηκε κοντά μας περίφροντις και δυνατός. Έπειτα, βλέπω όλους τους αγαπημένους συμπαίκτες μου, από τον παιδικό μου φίλο Φίλιππα Ραψομανίκη έως τον Κώστα Αναστασάτο που μετά, ως προπονητής, έμελλε να οδηγήσει την ομάδα μας στην επιτυχία και, τέλος, βλέπω τον υπέροχο κόσμο μας.
Θα ήθελα να ξαναζήσω τη στιγμή που, καθώς έδενα τα παπούτσια για να μπω στο γήπεδο, ένοιωθα τα χέρια μου να τρέμουν από αδημονία και γλυκειά προσμονή για τη νίκη…» |