Monthly Archives: February 2012

Μπάσκετ παίδων και εφήβων: Ξεκινά η τελική φάση

Η ομάδα παίδων του ΕΣΠΕΡΟΥ

Η ομάδα εφήβων του ΕΣΠΕΡΟΥ

Ολοκληρώθηκε την Τρίτη η α’ φάση των πρωταθλημάτων παίδων και εφήβων της ΕΣΚΑΝΑ. Οι ομάδες μπάσκετ παίδων και εφήβων του ΕΣΠΕΡΟΥ πέρασαν στην τελική φάση, η οποία θα διεξαχθεί φέτος με νέο σύστημα.

 

Με το σύστημα αυτό οκτώ ομάδες (οι 6 πρώτοι της Α’ κατηγορίας και οι 2 πρώτοι της Β’) θα διασταυρωθούν σε 3 το πολύ αγώνες με στόχο τις 2 νίκες, που θα τις οδηγήσουν στην τετράδα. Με τον ίδιο τρόπο θα προκύψει από την τετράδα το ζευγάρι του τελικού, καθώς και το ζευγάρι που θα αναμετρηθεί για την 3η θέση. Οι αγώνες, που θα διεξαχθούν μέσα στον Μάρτιο, ξεκινούν με γηπεδούχο την ομάδα που τερμάτισε ψηλότερα στη βαθμολογία.

 

Τα ζευγάρια στις οκτάδες είναι τα εξής:

ΠΑΙΔΕΣ
Προημιτελικοί
1 ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 2ος Β’ κατηγορίας
2 ΑΟΝΑ 1ος Β’ κατηγορίας
3 ΕΣΠΕΡΟΣ ΜΙΛΩΝ
4 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΑΕΙΚ
Ημιτελικοί
5 ΝΙΚΗΤΗΣ 1 –  ΝΙΚΗΤΗΣ 4
6 ΝΙΚΗΤΗΣ 2 –  ΝΙΚΗΤΗΣ 3
Τελικός
  ΝΙΚΗΤΗΣ 5 –  ΝΙΚΗΤΗΣ 6
3η θέση
  ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ 5 ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ 6
 
ΕΦΗΒΟΙ
Προημιτελικοί
1 ΑΕΙΚ 2ος Β’ κατηγορίας
2 ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 1ος Β’ κατηγορίας
3 ΑΛΙΜΟΣ ΚΡΟΝΟΣ
4 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΣΠΕΡΟΣ
Ημιτελικοί
5 ΝΙΚΗΤΗΣ 1 ΝΙΚΗΤΗΣ 4
6 ΝΙΚΗΤΗΣ 2 –  ΝΙΚΗΤΗΣ 3
Τελικός
  ΝΙΚΗΤΗΣ 5 –  ΝΙΚΗΤΗΣ 6
3η θέση
  ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ 5 –  ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ 6

Είναι χαρακτηριστικό, ότι τέσσερις (4) σύλλογοι μετέχουν με ομάδες τους στις τελικές φάσεις και των δύο πρωταθλημάτων. Πρόκειται για τους τρεις συλλόγους Α1′ Εθνικής της δύναμης της ΕΣΚΑΝΑ και για τον ΕΣΠΕΡΟ.

Μπάσκετ ανδρών: ΕΣΠΕΡΟΣ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ διεκόπη

Για την 21η αγωνιστική του πρωταθλήματος Β’ ΕΣΚΑΝΑ μπάσκετ ανδρών ο ΕΣΠΕΡΟΣ αντιμετώπισε εντός έδρας την ομάδα της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ.

Ο ΕΣΠΕΡΟΣ, που είχε εκτός δωδεκάδας λόγω τραυματισμών τους Αποστολίδη, Βλασσόπουλο, πραγματοποίησε μέτρια εμφάνιση. Ύστερα από ισόπαλο πρώτο ημίχρονο (26-26), κατόρθωσε να αποσπαστεί στο σκορ προς το τέλος του αγώνα. Στα 55″ πριν από το τέλος και ενώ το σκορ ήταν 67-59 υπέρ του ΕΣΠΕΡΟΥ, καλαθοσφαιριστής των φιλοξενουμένων χειροδίκησε κατά του διαιτητή κ. Αλεβίζου, με αποτέλεσμα να διακόψουν οι διαιτητές τον αγώνα σε βάρος της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ.

Διαιτητές: Δελαγραμμάτικας, Αλεβίζος.

Οι αγώνες της εβδομάδας 18-23 Φεβρουαρίου

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου

Βόλλεϋ Γυναικών

Χάντμπωλ Ανδρών

Βόλλεϋ Ανδρών

Μπάσκετ Ανδρών

Β’ ΕΣΠΕΔΑ

Β’ Εθνική

Α’ ΕΣΠΕΔΑ

Β’ ΕΣΚΑΝΑ

11η αγωνιστική

9η αγωνιστική

13η αγωνιστική

21η αγωνιστική

Eθν. Αντιστ., 19:00

ΕΣΠΕΡΟΥ, 18:00

 

ΕΣΠΕΡΟΥ, 21:00

ΕΣΠΕΡΟΣ 1

ΕΣΠΕΡΟΣ 22

ΕΣΠΕΡΟΣ

ΕΣΠΕΡΟΣ

ΑΕΙΚ 3

ΑΓΡΙΑ ΒΟΛΟΥ 20

ΡΕΠΟ

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ

«Είμαστε όλοι Έλληνες» φωνάζουν οι Ευρωπαίοι πολίτες το Σάββατο

Διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας προετοιμάζονται σε Ευρωπαϊκές χώρες το Σάββατο, με αφορμή την οικονομική κρίση και τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία. Όπως επισημαίνεται σε διαδικτυακό κάλεσμα προς το διεθνές κοινό, τα μέτρα που ψηφίστηκαν την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου επιβάλλουν μεγάλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ενώ προβλέπουν και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Οι «Αγανακτισμένοι» προσθέτουν ότι η Ελλάδα «χρησιμοποιείται σαν εργαστήριο πριν γενικευτούν αυτά τα μέτρα», τα οποία χαρακτηρίζονται κοινωνικά άδικα και αντιδημοκρατικά.

«Ο ελληνικός λαός χρειάζεται διεθνή αλληλεγγύη και ζητά την υποστήριξή μας. Ας απαντήσουμε στο κάλεσμά τους. Είμαστε όλοι Έλληνες!», τονίζουν σε ανακοίνωσή τους.

Οι διαδηλώσεις συμπαράστασης θα γίνουν το Σάββατο στις 14:00 (τοπική ώρα κάθε χώρας).

Κινητοποίηση προγραμματίζεται ακόμη και στη Νέα Υόρκη το Σάββατο στις 14:00 στο πάρκο Ζουκότι όπου επί μήνες είχαν κατασκηνώσει τα μέλη του κινήματος Occupy New York.

Στον διαδικτυακό τόπο http://jesuisgrec.blogspot.com Ευρωπαίοι πολίτες υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και ζητούν την ελληνική υπηκοότητα, θέλοντας να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε στη Γαλλία, όταν πολίτες ζήτησαν την ελληνική υπηκοότητα από την ελληνική πρεσβεία με το σύνθημα «Είμαι και εγώ Έλληνας».

Στο facebook υπάρχει μάλιστα ομάδα, που ονομάζεται: «We are all Greeks»

[www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4695697]

Μπάσκετ ανδρών: ΕΛΛΗΝΙΚΟ 63 – 70 ΕΣΠΕΡΟΣ

Για την 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος Β’ ΕΣΚΑΝΑ μπάσκετ ανδρών ο ΕΣΠΕΡΟΣ, παρά την απουσία των Αποστολίδη, Βλασσόπουλου, νίκησε εκτός έδρας την ομάδα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ με σκορ 70-63 (37-32).

Διαιτητές: Μαυρέλης, Μέλης.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ (Δεμέναγας): Καρασούλος, Νικολάκης 9 (3), Ζηνέλης, Μπούτας 1, Παπαμαρινόπουλος 19, Χανιάς 7 (1), Παντελάκης 12, Τσιμπιράκης, Καπώνης 11 (3).

ΕΣΠΕΡΟΣ (Κωνσταντινίδης): Στασινόπουλος 5, Μαλαματίνας, Γραμματικός 3 (1), Σαρηγιαννίδης 4, Παναγόπουλος 25 (3), Τράγος 8 (2), Μανσαράϊ 12, Αγγελόπουλος 5, Χαρούνι 8.

Oικονομικό ή ψυχoλoγικό πρόβλημα;

Τo κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στον δικτυακό χώρο της Γενιάς του Αντιδικτατορικού Φοιτητικού Κινήματος Πάτρας. Προσπαθεί να ανιχνεύσει το ερώτημα, αν το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι κυρίως οικονομικό ή άλλου είδους. Ίσως κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας του esperos.com, ωστόσο νομίζω, ότι στις μαύρες μέρες που βρίσκονται μπροστά μας θα αποτελούσε εθελοτυφλία η αποκλειστική ενασχόληση με πορτοκαλί ή άλλου χρώματος μπάλες.

Οικονομικό ή ψυxολογικό πρόβλημα;

Τελικά η αδελφή μου Πολύμνια δεν κατάφερε ν’ αντισταθεί, παρ’ όλες τις πολύμηνες προσπάθειές της, όπως λέει, στον πειρασμό να μοιραστεί μαζί μου ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Στοχασμοί ενός Απολίτικου», του Γερμανού νομπελίστα Τόμας Μαν (1975-1955), που γράφτηκε αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το απόσπασμα στηρίζεται στις σκέψεις του Ντοστογιέφσκι, που είναι καταγεγραμμένες στο ημερολόγιο του, το οποίο, λέει, έχει δυστυχώς εκδοθεί ελλιπώς στα ελληνικά, χωρίς να περιλαμβάνει η έκδοση τα σχετικά αποσπάσματα.

Θεωρεί (η αδελφή μου) ότι πρόκειται για ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα ερμηνευτική προσέγγιση της ψυχοσύνθεσης του Γερμανικού λαού και κυρίως επίκαιρη.

Να τι γράφει ο Τόμας Μαν, στηριζόμενος στις σκέψεις του Ντοστογιέφσκι:  

«Στοχασμοί ενός απολίτικου 1

Με τον νοσηρά ελαφρό, ανησυχητικά ιδιοφυή τρόπο, που θυμίζει λιγάκι την παρωχημένη πολυλογία ορισμένων θρησκευομένων ηρώων από τα μυθιστορήματά του, μιλά ο Ντοστογιέφσκι – το 1877 – για το Γερμανικό παγκόσμιο ζήτημα, για τη «Γερμανία, το διαμαρτυρόμενο Ράιχ». Από τότε που υπάρχει Γερμανία, καθήκον της είναι η Διαμαρτυρία (Προτεσταντισμός): «όχι μόνο εκείνος ο τύπος Προτεσταντισμού που αναπτύχθηκε στα χρόνια του Λούθηρου, αλλά ο αιώνιος Προτεσταντισμός. Η αιώνια διαμαρτυρία της, όπως εγκαινιάστηκε με τον Αρμίνιο 2 εναντίον του Ρωμαϊκού κόσμου, εναντίον όλων όσα εξέφραζε η Ρώμη και το Ρωμαϊκό ιδεώδες και συνεπώς εναντίον όλων όσα μετέδωσε η παλαιά στη νέα Ρώμη και εναντίον όλων εκείνων των λαών που ακολούθησαν τις ιδέες της Ρώμης και το Ρωμαϊκό πρότυπο.  Είναι η διαμαρτυρία εναντίον των κληρονόμων της Ρώμης και εναντίον όλων όσα αποτελούν αυτή την κληρονομιά».

Στη συνέχεια ο Ντοστογιέφσκι εκθέτει σε αδρές γραμμές την ιστορία της Ρωμαϊκής ιδέας με αφετηρία το όραμα της αρχαίας Ρώμης για μια οικουμενική ένωση της ανθρωπότητας, την πίστη της ότι αυτό το όραμα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά υπό τον τύπο παγκόσμιας μονοκρατορίας. Ο τύπος αυτός, λέει, έχει ξεπεραστεί, όχι όμως και η ιδέα. Γιατί αυτή η ιδέα είναι η ιδέα του Ευρωπαϊκού κόσμου, με βάση αυτήν αναπτύχθηκε ο πολιτισμός της, γι’ αυτήν και  μόνο ζει. Το όραμα  μιας Ρωμαϊκής οικουμενικής μονοκρατορίας αντικαταστάθηκε κατά τον Ντοστογιέφσκι από την ιδέα της εν Χριστώ ενώσεως. Από τη διάσπαση του νέου ιδεώδους προέκυψαν το Ανατολικό, που ο Ντοστογιέφσκι το χαρακτηρίζει ως ιδεώδες, της πνευματικής ένωσης των ανθρώπων, και το Δυτικοευρωπαϊκό, Ρωμαιοκαθολικό-παπικό, ένα ιδεώδες που δεν απαρνήθηκε, βεβαίως, τον χριστιανικό-πνευματικό χαρακτήρα του, διαφύλαξε όμως την πολιτική αυτοκρατορική παράδοση της αρχαίας Ρώμης. Έκτοτε, συνεχίζει ο Ντοστογιέφσκι, η ιδέα της οικουμενικής ένωσης προοδεύει σταθερά και μεταβάλλεται αδιάκοπα. […] Η Γαλλική Επανάσταση δεν ήταν τίποτε άλλο (πράγματι τίποτε άλλο) παρά η τελευταία μεταμόρφωση ή μετενσάρκωση αυτού του ίδιου του αρχαιορωμαϊκού προτύπου της οικουμενικής ένωσης. Η υλοποίηση της ιδέας – ακολουθούμε σταθερά τον συλλογισμό του Ντοστογιέφσκι – υπήρξε ανεπαρκής: σ’ εκείνο το κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας που είχε κερδίσει.

Και η Γερμανία; Οι Γερμανοί; Ο Ντοστογιέφσκι λέει: «Το χαρακτηριστικότερο, ουσιαστικότερο γνώρισμα αυτού του μεγάλου, περήφανου και ξεχωριστού λαού συνίσταται, ήδη από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του στον ιστορικό κόσμο, στο γεγονός ότι δεν θέλησε ποτέ να ενωθεί ούτε ως προς τον προορισμό ούτε ως προς τις αρχές του με τον έσχατο δυτικό κόσμο, δηλαδή με όλους εκείνους τους κληρονόμους του αρχαίου Ρωμαϊκού προτύπου. Ασκεί διαμαρτυρία απέναντι σε αυτόν τον κόσμο εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Κι αν δεν άρθρωσε ποτέ ως τώρα δικό του λόγο, το δικό του ξεκάθαρο ιδεώδες για ν’ αναπληρώσει το κενό που άφησε καταστρέφοντας τη Ρωμαϊκή ιδέα, «φρονώ» [δυνατό σημείο! Εδώ νιώθεις τι διαβάζεις: τα λόγια του πρώτου ψυχολόγου της παγκόσμιας λογοτεχνίας!] ότι βαθιά μέσα του πιστεύει, ότι θα ‘ρθει η στιγμή να αρθρώσει τον καινούργιο λόγο και με αυτόν να οδηγήσει την ανθρωπότητα […]».

Η επισκόπηση του Ντοστογιέφσκι είναι αδρομερής και μονόπλευρη μα είναι βαθιά κι αληθινή […]

Εξ αρχής λοιπόν επικράτησε, κατά την άποψή μου, η ομογνωμία ως προς το  ότι οι πνευματικές ρίζες του πολέμου αυτού, του «Γερμανικού πολέμου» όπως πολύ σωστά ονομάστηκε, ανάγονται στον έμφυτο και ιστορικό «Προτεσταντισμό» της Γερμανίας. Ότι αυτός ο πόλεμος σήμανε τη νέα έναρξη, την πιο μεγαλειώδη ίσως, την τελευταία όπως πιστεύουν πολλοί, του πανάρχαιου Γερμανικού αγώνα κατά του πνεύματος της Δύσης, αλλά και του αγώνα από την πλευρά του Ρωμαϊκού κόσμου ενάντια στην ισχυρογνώμονα Γερμανία. Επιμένω ότι κάθε έκφανση του Γερμανικού πατριωτισμού σ’ αυτόν τον πόλεμο – και ιδίως η απρόβλεπτη ή ελάχιστα αναμενόμενη – υπήρξε και εξακολουθεί να είναι κατ’ ουσίαν η ενστικτώδης, έμφυτη, συχνά όψιμα αποφασισθείσα μεροληψία υπέρ αυτού ακριβώς του πνεύματος διαμαρτυρίας, ότι το Γερμανικό πρόσωπο σ’ αυτό τον πόλεμο παραμένει στραμμένο προς τη Δύση, παρά τον μεγάλο φυσικό κίνδυνο που απειλούσε και δεν έχει σταματήσει ν’ απειλεί από την Ανατολή. […]

Αυτό δεν εμποδίζει την επικίνδυνα αχανή Ρωσία να είναι στον παρόντα πόλεμο απλώς και μόνο όργανο της Δύσης. Δεν την εμποδίζει να έρχεται στο προσκήνιο μ’ ένα δυτικού τύπου φιλελεύθερο πρόσωπο, ακριβώς ως μέλος της Αντάντ,  στην οποία προσαρμόζεται πνευματικά, όσο μπορεί να γίνει αυτό: ως μέλος της Αντάντ, λέγω, η οποία, περιλαμβανομένης και της Αμερικής, είναι η ένωση του δυτικού κόσμου, των κληρονόμων της Ρώμης, του «πολιτισμού» εναντίον της Γερμανίας που διαμαρτύρεται σθεναρά, όπως μόνο η διαμαρτυρόμενη Γερμανία μπορεί να διαμαρτυρηθεί».

Αυτό λοιπόν μου έστειλε με e-mail η αδελφή μου. Ωστόσο τώρα που είναι απτός ο κίνδυνος καταστροφής και της δικής μας ζωής, όπως καταστράφηκε εκείνη του συνονόματού μου θείου μας, που εκτελέστηκε από τους Ναζί στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής στις 8 Μαϊου 1944, ή του άλλου θείου μας, του Απόλλωνα, που πέθανε κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν των Ναζί την άνοιξη του 1945, λέω να πάω ακόμα πιο πίσω από τον Ντοστογιέφσκι.

Άραγε από πόσο μακριά έρχεται η διαφαινόμενη «έχθρα» των Γερμανών προς τους Έλληνες και τους Λατίνους;

Αντιγράφω λοιπόν από τον Platina: 3

«Inter exteras gentes, Graecis et Latinis natura infestas, periclitatum est saepius dum temulenti et armati non solum in agris, sed in urbibus grassantur. Viennae autem potissimum, ubi gymnastici quavis licentia et petulantia utuntur».

Kι επειδή εδώ δεν ξέρουμε όλοι λατινικά, ούτε εγώ, μεταφράζω με τη βοήθεια του Google:

«Ανάμεσα στα ξένα έθνη, τα από τη φύση τους εχθρικά προς τους Έλληνες και τους Λατίνους, υπάρχει συχνά κίνδυνος, καθώς περιφέρονται μεθυσμένοι και ένοπλοι, όχι μόνο στους αγρούς αλλά και στις πόλεις. Αλλά ιδιαίτερα στη Βιέννη, όπου συνηθίζουν να γυμνάζουν κάθε είδους ανοχή και ακολασία».

Βέβαια μπορεί κανείς να υποστηρίξει, ότι αυτά τα έλεγε το 1461 ο Πόντιος καρδινάλιος Βησσαρίων, επειδή οι Γερμανικές δίαιτες κωλυσιεργούσαν και δεν βοηθούσαν τον πάπα Πίο Β’ (του οποίου λεγάτος στη Γερμανία ήταν ο Βησσαρίων), στην προσπάθειά του για σταυροφορία εναντίον των Τούρκων.

Ο Ντοστογιέφσκι όμως, άραγε γιατί πίστευε πάνω-κάτω τα ίδια, πέντε περίπου αιώνες αργότερα;

 Ή εγώ (όπως εκατομμύρια άλλοι με αντίστοιχες προσωπικές ή οικογενειακές εμπειρίες), γιατί να εξακολουθώ να προσπαθώ να αναζητώ οικονομικής φύσης ερμηνείες σ’ ένα ζήτημα, που μπορεί σε τελευταία ανάλυση να είναι ψυχολογικό;

Για να μην πάμε μακριά: αν εγώ έχω συνεχώς στο μυαλό μου τα δύο αδέλφια του πατέρα μου που προανέφερα και δυσκολεύομαι ακόμα να τα «βρω» με τους Γερμανούς, άραγε ποιος μπορεί να με διαβεβαιώσει, ότι ο τυχών Γερμανός Σόϊμπλε, Μέρκελ κλπ. δεν κουβαλάει αντίστοιχες (και αντίθετες) μνήμες;

 Ιορδάνης Παραδεισόπουλος

1. Μαν Τόμας (1999), Στοχασμοί ενός απολίτικου, μεταφρ. Μ. Πουλή, Αθήνα: Ίνδικτος, σελ. 49.

2. Αρμίνιος (γερμανικά: Herman): Αρχηγός Γερμανικών φύλων του 1ου π.Χ. αιώνα, που πολέμησε του Ρωμαίους, νικήθηκε τελικά από αυτούς και δολοφονήθηκε από όργανά τους.

3. Panegyricus Bessarionis στην Patrologia Graeca, τόμος 161, στήλη cxii.    

Aρθρο του GUARDIAN: Τελείωσε άραγε η κοιτίδα της δημοκρατίας;

Greece lies bankrupt, humiliated and ablaze: is cradle of democracy finished? Η Ελλάδα κείται πτωχευμένη, ταπεινωμένη και φλεγόμενη: Τελείωσε άραγε η κοιτίδα της δημοκρατίας;
The violence, looting and chaos engulfing the country underlines growing rift between the Greek people and their politician H βία, η λεηλασία και το χάος που καταπίνουν τη χώρα υπογραμμίζουν το αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στον Ελληνικό λαό και τους πολιτικούς του
Helena Smith
www.guardian.co.uk
Monday 13 February 2012

21.37 GMT
Έλενα Σμιθ
www.guardian.co.uk
Δευτέρα 13η Φεβρουαρίου 2012

21.37 Ώρα Γκρήνουιτς
  Μετάφραση: esperos.com
Police clash with protesters during an anti-austerity strike in Athens. Photograph: Louisa Σύγκρουση της αστυνομίας με διαδηλωτές κατά τη διάρκεια μιας απεργίας κατά της λιτότητας στην Αθήνα.
Greece got rid of its military dictators in July 1974. But almost four decades later, as the debt-stricken country endures a crisis that some might say is almost as bad as the long dark night of their rule, it is still impossible to protest in the cradle of democracy. Η Ελλάδα ξεφορτώθηκε τους στρατιωτικούς της δικτάτορες τον Ιούλιο του 1974. Αλλά σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, καθώς η χώρα που έχει πληγεί από το χρέος υπομένει μια κρίση που μερικοί λένε ότι είναι σχεδόν τόσο κακή όσο η μακρά σκοτεινή νύχτα της κυριαρχίας τους, εξακολουθεί να είναι αδύνατο να διαμαρτυρηθεί κανείς στο λίκνο της δημοκρατίας.
When tens of thousands of Greeks tried to demonstrate peacefully in front of the large sandstone parliament building on Sunday night, they were met almost immediately with volleys of teargas. The toxic fumes were the authorities’ answer not only to the popular opposition unleashed by the prospect of yet more austerity but the fear that underpins it. For angst, like uncertainty, is now haunting Greece. Όταν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες προσπάθησαν να διαδηλώσουν ειρηνικά μπροστά στο μεγάλο κτίριο του κοινοβουλίου την Κυριακή το βράδυ, σχεδόν αμέσως αντιμετώπισαν βολές δακρυγόνων. Οι τοξικές αναθυμιάσεις ήταν η απάντηση των αρχών, όχι μόνο στη λαϊκή αντίθεση την οποία απελευθέρωσε η προοπτική ακόμα περισσότερης λιτότητας, αλλά και στον φόβο πάνω στον οποίο θεμελιώνεται αυτή. Γιατί το άγχος, όπως και η αβεβαιότητα, στοιχειώνουν πια την Ελλάδα.
What followed was textbook chaos: a familiar mix of young punks with no relation to ordinary protesters going on the rampage, setting fire to banks, stores and cafes. Scenes of bedlam and mayhem that ensured the event taking place inside the Athens parliament – a ballot on deeply unpopular measures in return for the rescue funds that will keep bankruptcy at bay – was thoroughly drowned out Αυτό που ακολούθησε, ήταν ο ορισμός του χάους στα σχολικά εγχειρίδια: ένα γνωστό μίγμα νεαρών πανκ, χωρίς σχέση με τους κανονικούς διαδηλωτές, εκδήλωναν έξαλλη συμπεριφορά, βάζοντας φωτιά σε τράπεζες, καταστήματα και καφετέριες. Σκηνές τρελοκομείου και μακελειού, που εξασφάλιζαν ότι η εκδήλωση που λάμβανε χώρα στο εσωτερικό του κοινοβουλίου της Αθήνας – μια ψηφοφορία για βαθιά αντιλαϊκά μέτρα σε αντάλλαγμα για κεφάλαια διάσωσης, που θα κρατήσουν σε απόσταση την πτώχευση – θα καταπνιγόταν εντελώς.
Buildings burned into the early hours. By the time Athenians awoke, the historic heart of their ancient city resembled a war zone. Shops along busy boulevards lay looted, their shutters shattered and smashed. Mangled bus stops lay strewn among the detritus. The charred remains of two of the capital’s oldest cinemas smouldered, and, with the stench of teargas still hanging in the air, newspapers proclaimed the vote had been passed. Κτίρια καίγονταν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Όταν ξύπνησαν οι Αθηναίοι, το ιστορικό κέντρο της αρχαίας πόλης τους έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη. Καταστήματα σε πολυάσχολες λεωφόρους βρίσκονταν λεηλατημένα, με τα ρολά τους γκρεμισμένα και σπασμένα. Παραμορφωμένες στάσεις λεωφορείων βρίσκονταν σκορπισμένες ανάμεσα στα συντρίμμια. Τα απανθρακωμένα ερείπια δύο από τους παλαιότερους κινηματογράφους της πρωτεύουσας σιγόκαιγαν και, με τη δυσωδία των δακρυγόνων να κρέμεται ακόμα στην ατμόσφαιρα, εφημερίδες διακήρυσσαν ότι τα μέτρα είχαν περάσει στην ψηφοφορία.
“All this,” said Angela Economou, a student taking in a blackened edifice that had once been a bank, “when all we had wanted to do was exercise our democratic right. «Όλα αυτά», έλεγε η Αγγέλα Οικονόμου, μια φοιτήτρια που έμπαινε σε ένα μαυρισμένο κτίριο που ήταν κάποτε τράπεζα, «όταν το μόνο που θέλαμε ήταν να ασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα».
“It is not the politicians who are suffering, it’s the people. And these are measures that don’t only kill your creative flame, they make you despair.” «Δεν υποφέρουν οι πολιτικοί, ο λαός υποφέρει. Και αυτά είναι μέτρα που δεν σκοτώνουν μόνο τη δημιουργική φλόγα, σε κάνουν να απελπίζεσαι».
As Europe’s great debt drama intensifies, it is clear that in the country where it began nothing is going to plan. Teetering on the edge of economic collapse, Greece is also on the brink of becoming ungovernable; its politicians panic-stricken and discredited; its institutions barely functioning; its people ground down by waves of budget cuts. Καθώς εντείνεται το μεγάλο δράμα του χρέους της Ευρώπης, είναι σαφές ότι στη χώρα όπου αυτό ξεκίνησε τίποτε δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο. Ταλαντευόμενη στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης, η Ελλάδα βρίσκεται επίσης στα πρόθυρα του να καταστεί ακυβέρνητη. Οι πολιτικοί της είναι πανικόβλητοι και ανυπόληπτοι. Τα θεσμικά της όργανα βρίσκονται σε υπολειτουργία. Ο λαός της έχει συνθλιβεί από τα κύματα των περικοπών του προϋπολογισμού.
Three years into the crisis and the crushing austerity demanded by the EU, ECB and IMF, the country’s troika of creditors, is clearly having a devastating effect. Τρία χρόνια οικονομικής κρίσης και η συντριπτική λιτότητα που απαιτείται από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, την τρόικα των πιστωτών της χώρας, έχει σαφώς καταστροφικές συνέπειες.
Unemployment, once among the lowest in the EU, is nudging 21%, an all-time high, industry has all but collapsed, and nationwide hundreds of small businesses, once the lifeblood of the Greek economy, are closing by the day. The desperate and poor can no longer be hidden. Begging has proliferated. So, too, have the homeless, mostly men who can no longer afford a roof over their heads who crouch in doorways or lie strewn across pavements, buried under blankets, hands outstretched. Η ανεργία, που ήταν κάποτε από τις χαμηλότερες στην ΕΕ, ωθείται στο 21%, στο υψηλότερο σημείο όλων των εποχών, η βιομηχανία έχει σχεδόν καταρρεύσει, ενώ σε εθνικό επίπεδο εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις, που ήσαν κάποτε η ψυχή της ελληνικής οικονομίας, κλείνουν μέρα με τη μέρα. Οι απελπισμένοι και φτωχοί δεν μπορούν πια να κρυφτούν. Η επαιτεία έχει πολλαπλασιαστεί, όπως επίσης και οι άστεγοι, ως επί το πλείστον άνδρες, που δεν μπορούν πια να αντέξουν οικονομικά μια στέγη πάνω από τα κεφάλια τους και κουρνιάζουν σε εισόδους ή βρίσκονται σκορπισμένοι σε πεζοδρόμια, θαμμένοι κάτω από κουβέρτες, με τα χέρια απλωμένα.
As recession stretches into a fifth straight year, the spectre of yet more wage, pension and job cuts – the price of €130bn in further aid from foreign lenders – has not just startled Greeks but united them in rage. Καθώς απλώνεται η ύφεση για πέμπτη συνεχή χρονιά, το φάντασμα περαιτέρω περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και θέσεις δουλειάς – το τίμημα της περαιτέρω ενίσχυσης με 130 δισ. ευρώ από τους ξένους δανειστές, δεν έχει μόνο τρομάξει τους Έλληνες, αλλά τους έχει ενώσει σε οργή.
Tellingly, more members of the well-dressed, well-shod middle class rushed to participate in Sunday’s protests than ever before. Thronging the area around Syntagma square, surgical masks often hanging about their necks, their presence was the strongest sign yet that the savage measures exacted in exchange for aid have begun to affect people who not that long ago might have considered themselves “well-established”. Είναι αποκαλυπτικό, ότι περισσότερα μέλη από κάθε άλλη φορά της καλοντυμένης, καλοποδεμένης μεσαίας τάξης έσπευσαν να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις της Κυριακής. Συνωστισμένοι στην περιοχή γύρω από την πλατεία Συντάγματος, με χειρουργικές μάσκες συχνά να κρέμονται από τους λαιμούς τους, αποτελούσαν με την παρουσία τους την ισχυρότερη μέχρι τώρα ένδειξη, ότι τα άγρια ​​μέτρα που αποσπάστηκαν σε αντάλλαγμα για βοήθεια έχουν αρχίσει να επηρεάζουν εκείνους τους ανθρώπους, που όχι πολύ καιρό πριν μπορούσαν να θεωρούν τους εαυτούς τους «αποκατεστημένους».
“I can still remember as a boy how it was during the great famine and great freeze of the winter of 1941,” said Panaghiotis Yerogaloyiannis, a former mariner now surviving on a pension of €500 a month. «Μπορώ ακόμα να θυμηθώ, ως αγόρι πώς ήταν κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού και της μεγάλης παγωνιάς του χειμώνα του 1941», έλεγε ο Παναγιώτης Γερογαλογιάννης, πρώην ναυτικός που τώρα επιβιώνει με σύνταξη 500 ευρώ το μήνα.
“We have a different sort of war now, one that’s economic, that’s not fought on the field. But it’s still the same enemy, the Germans. And today you are not even allowed to protest. I carry this around,” he said producing a wooden baton from a plastic bag, “to protect myself from the police and thugs who hijack our demonstrations.” «Έχουμε διαφορετικό είδος πολέμου, πόλεμο που είναι οικονομικός, που δεν διεξάγεται στο πεδίο της μάχης. Αλλά είναι ακόμα ο ίδιος εχθρός, οι Γερμανοί. Και σήμερα δεν επιτρέπεται ούτε καν να διαμαρτυρηθείς. Κουβαλάω αυτό μαζί μου», είπε, βγάζοντας ένα ξύλινο ραβδί από πλαστική σακούλα, «για να προστατέψω τον εαυτό μου από την αστυνομία και τους τραμπούκους που παρεισφρύουν στις διαδηλώσεις μας».
More and more Greeks believe they are “at war”. For the political class, joined in an uneasy power-sharing alliance under Lucas Papademos, the technocrat prime minister, it is a war that “must be won.” Όλο και περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι βρίσκονται «σε πόλεμο». Για την πολιτική τάξη, που είναι ενωμένη σε δύσκολη συμμαχία καταμερισμού της εξουσίας υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο, τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, πρόκειται για πόλεμο που «πρέπει να κερδηθεί».
War is unfair, officials say. There’s collateral damage, innocents get hurt, some even die. “There was never not going to be victims,” said one economist employed by the government. “It is the price that has to be paid getting from point A to point B. We had a system based on debt and it was totally unsustainable. It had to change.” Ο πόλεμος είναι άδικος, λένε οι αξιωματούχοι. Υπάρχουν παράπλευρες απώλειες, τραυματίζονται αθώοι, μερικοί μάλιστα πεθαίνουν. «Δεν γίνεται ποτέ να μην υπάρχουν θύματα», έλεγε ένας οικονομολόγος που έχει προσληφθεί από την κυβέρνηση. «Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για να πάμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Είχαμε ένα σύστημα που βασιζόταν στο χρέος και ήταν εντελώς μη βιώσιμο. Έπρεπε να αλλάξει».
Fear is the strongest force keeping the alternative – default, bankruptcy and eurozone expulsion – at bay. Five weeks separate Athens from hypothetically having to renege on its massive debts – by 20 March it has to have €14.5bn to meet loan repayments. Ο φόβος είναι η ισχυρότερη δύναμη που κρατά σε απόσταση την εναλλακτική λύση, δηλαδή την πτώχευση, τη χρεοκοπία και την εκδίωξη από την ευρωζώνη. Πέντε βδομάδες χωρίζουν την Αθήνα από τη στιγμή που πρέπει υποθετικά να απαρνηθεί τα τεράστια χρέη της. Μέχρι τις 20 Μαρτίου πρέπει να διαθέτει 14,5 δισ. ευρώ για να αντιμετωπίσει αποπληρωμές δανείων.
Once the latest rescue programme gets under way, starting with a private bond swap deal that will automatically reduce Greece’s €350bn debt pile by €100bn, Papademos says the economy will be given the “breather” that will allow it to regain stability and slowly recover. Bankruptcy, said the leader, invoking apocalyptic scenes ahead of Sunday’s vote, would be the death of Greece, a proud nation that within living memory had survived Nazi occupation, civil war and a military coup. Μόλις το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης μπει σε εφαρμογή, αρχίζοντας με ιδιωτική συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων, που θα μειώσει αυτόματα το 350 δισεκατομμυρίων ευρώ χρέος της Ελλάδας κατά 100 δισ. ευρώ, ο Παπαδήμος λέει ότι η οικονομία θα ξαναπάρει την «ανάσα», που θα της επιτρέψει να ανακτήσει ευστάθεια και να αρχίσει αργά να παίρνει πάνω της. Η πτώχευση, δήλωσε ο ηγέτης, επικαλούμενος σκηνές Αποκάλυψης πριν από την ψηφοφορία της Κυριακής, θα είναι ο θάνατος της Ελλάδας, ενός υπερήφανου έθνους, το οποίο στη μνήμη των επιζώντων έχει επιβιώσει Ναζιστικής κατοχής, εμφυλίου πολέμου και στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Even those who rue the day they gave up the drachma for the euro – and they are a growing contingent – would be hard pressed to disagree. Ακόμα κι εκείνοι που θρηνούν τη μέρα που άφησαν τη δραχμή για το ευρώ – και πρόκειται για τμήμα που μεγαλώνει – πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να διαφωνήσουν.
But that is the good scenario. For many, Greece has already lost its war. Αλλά αυτό είναι το καλό σενάριο. Για πολλούς, η Ελλάδα έχει ήδη χάσει τον πόλεμό της.
Corrupt, bloated and inefficient, its public administration has come to a standstill; tax officers no longer able to receive bribes or kickbacks have simply stopped working which is partly why the economy has deteriorated rather than improved since Athens received its first, €110 bn bailout in May 2010. And with liquidity drying up payments are drying up too – companies providing the state with medicines and other supplies have not been paid for months. Διεφθαρμένη, φουσκωμένη και αναποτελεσματική, η δημόσια διοίκηση έχει φτάσει σε ακινησία. Οι εφοριακοί υπάλληλοι, μη μπορώντας πια να παίρνουν δωροδοκίες ή μίζες, έχουν απλώς σταματήσει να εργάζονται, πράγμα το οποίο αποτελεί εν μέρει τον λόγο για τον οποίο η οικονομία έχει χειροτερεύσει αντί να βελτιωθεί, από τότε που η Αθήνα εισέπραξε τα πρώτα 110 δισ. ευρώ διάσωσης τον Μάιο του 2010. Και με τη ρευστότητα να στερεύει, οι πληρωμές στερεύουν επίσης. Εταιρείες που εφοδιάζουν το κράτος με φάρμακα και άλλες προμήθειες δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες.
Greece appears, increasingly, to be caught between two evils: avoiding official acceptance of bankruptcy and enacting reforms that, having already killed the market, now stand to exacerbate the very thing that will hurtle the country into greater poverty: recession. Growth and development, the two things that could provide a ray of hope, do not have pride of place in the fiscal remedies currently being advocated by Berlin, the main provider of rescue funds to date. Η Ελλάδα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι έχει πιαστεί ανάμεσα σε δύο κακά: την αποφυγή της επίσημης αποδοχής της πτώχευσης και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων οι οποίες, έχοντας ήδη σκοτώσει την αγορά, αναμένεται τώρα να επιδεινώσουν εκείνο ακριβώς που θα ωθήσει τη χώρα σε μεγαλύτερη φτώχεια: την ύφεση. Η μεγέθυνση και η ανάπτυξη, τα δύο πράγματα που θα μπορούσαν να προσφέρουν αχτίδα ελπίδας, δεν έχουν εξέχουσα θέση στις δημοσιοοικονομικές θεραπείες τις οποίες υποστηρίζει τώρα το Βερολίνο, ο κύριος μέχρι σήμερα χορηγός κονδυλίων διάσωσης.
Far from deferring the day of reckoning, many believe that acceptance of the draconian conditions attached to the latest loan deal will only bring it closer to the precipice. Εκτός από το να μεταθέτει τη μέρα της αναμέτρησης, πολλοί πιστεύουν, ότι η αποδοχή των δρακόντειων προϋποθέσεων που πάνε μαζί με την τελευταία δανειακή συμφωνία, θα την φέρουν απλώς πιο κοντά στο γκρεμό.
“Yesterday’s vote in the parliament may have saved the country temporarily from default,” said Vassilis Korkidis who heads the National Confederation of Greek Commerce. “But the Greek economy is going bankrupt and the country’s political system is failing.” «Η χθεσινή ψηφοφορία στο κοινοβούλιο μπορεί να έσωσε τη χώρα προσωρινά από την πτώχευση», δήλωσε ο Βασίλης Κορκίδης, ο οποίος ηγείται της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, «αλλά η Ελληνική οικονομία χρεοκοπεί και το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν ανταποκρίνεται».
Paul Krugman, the Nobel economics laureate, expressed a similar view, if more forcefully, last week. “The Greek situation is essentially impossible. They will default on their debt. In fact they already have. The question is whether they will also leave the euro.” Ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομίας Paul Krugman εξέφρασε την περασμένη εβδομάδα την ίδια άποψη, αν και πιο δυναμικά. «Η Ελληνική κατάσταση είναι ουσιαστικά αδύνατη. Θα χρεοκοπήσουν. Στην πραγματικότητα έχουν ήδη χρεοκοπήσει. Το ερώτημα είναι αν θα εγκαταλείψουν και το ευρώ».
If the country is to be saved at all many believe it will have to be “rebooted” by starting all over again, from the beginning, when democracy was first reintroduced with the collapse of military rule. Για να μπορέσει η χώρα να σωθεί με κάποιον τρόπο πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να «επανεκκινήσει», ξεκινώντας ξανά όλα, από την αρχή, από τότε που η δημοκρατία επανεγκαθιδρύθηκε για πρώτη φορά με την κατάρρευση της στρατιωτικής εξουσίας.
“I would love it if a panel of outside judges came in and tested everyone I have to work with,” said one civil servant complaining about the lack of meritocracy in his field. “I am sick of working with people who got where they are through rousfeti [political patronage in return for votes], who are totally incompetent and, yet, expect to be paid.” «Θα μου άρεσε πολύ αν ένα πάνελ εξωτερικών κριτών ερχόταν εδώ και αξιολογούσε καθέναν από εκείνους, με τους οποίους πρέπει να εργαστώ», έλεγε ένας υπάλληλος, διαμαρτυρόμενος για την έλλειψη αξιοκρατίας στο χώρο του. «Έχω κουραστεί να εργάζομαι με ανθρώπους, που έφτασαν εκεί που έφτασαν με το ρουσφέτι [δηλαδή την πολιτική προστασία σε αντάλλαγμα για ψήφους], που είναι εντελώς ανίκανοι και παρ’ όλα αυτά προσδοκούν να πληρώνονται».
Resistance to reform – at the heart of Athens’ failure to enact long overdue change and worsening relations with the EU – is likely to mount as opposition to the cuts also grows. A general election in April has added to worries that Greece is also braced for political tumult with powerful leftwing groups who are fierce opponents of cost-cutting reforms coming to the fore. Forced to leave their hotel in Athens by the backdoor because of daily protests, Troika officials openly say social unrest is their biggest concern. Η αντίσταση στη μεταρρύθμιση – που βρίσκεται στην καρδιά της αποτυχίας της Αθήνας να θεσπίσει εδώ και καιρό την αλλαγή και επιδεινώνει τις σχέσεις με την ΕΕ – είναι πιθανό να μεγαλώσει καθώς η αντίθεση στις περικοπές αυξάνεται επίσης. Οι γενικές εκλογές του Απριλίου έχουν αυξήσει τις ανησυχίες, ότι η Ελλάδα παραμένει επίσης δεμένη από πολιτικό σάλο, όπου έρχονται στο προσκήνιο ισχυρές αριστερές ομάδες, που αποτελούν άγριους αντίπαλους των μεταρρυθμίσεων μείωσης του κόστους. Αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν το ξενοδοχείο τους στην Αθήνα από την πίσω πόρτα λόγω των καθημερινών διαδηλώσεων, οι αξιωματούχοι της τρόικας λένε ανοιχτά, ότι οι κοινωνικές αναταραχές αποτελούν τη μεγαλύτερη ανησυχία τους.
As politicians on Sunday engaged in fierce debate over the controversial rescue package, with leftwing leaders furiously decrying the deal as “a blow to democracy,” the finance minister, Evangelos Venizelos, admitted that, like many Greeks, he felt “as a refugee” in his own country. Καθώς οι πολιτικοί, την Κυριακή ενεπλάκησαν σε έντονη αντιπαράθεση για το επίμαχο πακέτο διάσωσης, με αριστερούς ηγέτες να στηλιτεύουν εξαγριωμένα τη συμφωνία ως «πλήγμα για τη δημοκρατία», ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, παραδέχθηκε ότι, όπως πολλοί Έλληνες, αισθάνθηκε «σαν πρόσφυγας» στην ίδια του τη χώρα.
Nothing was the same. Nothing would be the same. It was all about to change. And he prayed it would be in the right way. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Τίποτα δεν πρόκειται να είναι το ίδιο. Όλα πρόκειται να αλλάξουν. Και προσευχόταν να αλλάξουν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Οι αγώνες της εβδομάδας 11-16 Φεβρουαρίου

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου

ΣΣάββατο 11 Φεβρουαρίου

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου

Βόλλεϋ Γυναικών

Χάντμπωλ Ανδρών

Βόλλεϋ Ανδρών

Μπάσκετ Ανδρών

Β’ ΕΣΠΕΔΑ

Β’ Εθνική

Α’ ΕΣΠΕΔΑ

Β’ ΕΣΚΑΝΑ

10η αγωνιστική

8η αγωνιστική

12η αγωνιστική

20η αγωνιστική

Μάνδρας, 19:00

Αγ. Αναργύρων, 19:30

ΕΣΠΕΡΟΥ, 21:45

Ελληνικού, 21:30

ΜΑΝΔΡΑΪΚΟΣ 3

ΛΕΩΝΙΔΑΣ 24

ΕΣΠΕΡΟΣ 2

ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΕΣΠΕΡΟΣ 0

ΕΣΠΕΡΟΣ 25

Ν. ΠΕΡΑΜΟΣ 3

ΕΣΠΕΡΟΣ

Ξεχάστε τους ! Όλα αλλάζουν !

«Κανείς δεν ήξερε πριν από δυόμισι χρόνια ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, τρώμε με δανεικά και υπογράφουμε επιταγές χωρίς αντίκρυσμα.


Ο τότε πρωθυπουργός κάτι ψιθύρισε προεκλογικά, αλλά δεν έκρουσε το κουδούνι του συναγερμού, όπως έπρεπε.

Ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης, συνεπαρμένος με την επικείμενη υλοποίηση του ονείρουαρκέστηκε στο να διαβεβαιώσει τους ψηφοφόρους ότι «λεφτά υπάρχουν». Ηξερε; Δεν ήξερε; Δεν κατάλαβε; Ένα ακόμη αίνιγμα για τους ιστορικούς του μέλλοντος

Το δράμα με τον νικητή των εκλογών του 2009 είναι ότι και μετά την ανάληψη της εξουσίας δεν είπε στον λαό τι συμβαίνει.

Ομως το ψέμα έχει κοντό ποδάρι… Κι ενώ τα λεφτά υπήρχαν, ήρθαν… οι δικαστικοί κλητήρες για κατάσχεση! Την ιστορία, καθώς και τη συνέχειά της ως σήμερα, λίγο-πολύ τη γνωρίζουμε όλοι. Και έχοντας την απαιτούμενη πείρα μπορούμε να φανταστούμε τη συνέχεια.

……

Ο μύθος δηλώνει ότι η πολιτική, όπως ολόκληρη η φύση, απεχθάνεται το κενό. Από τα ερείπια που αφήνουν σήμερα οι πολιτικοί πατρίκιοι θα ξεπηδήσουν αμέσως οι νέες εκείνες δυνάμεις, που θα πάρουν στα χέρια τους … το μέλλον της χώρας».

[“Το Βήμα”, www.tovima.gr, 12.02.2012]

Κύριο άρθρο του GUARDIAN: Η Ελλάδα και το ευρώ

Greece and the euro:
the crisis continues
Η Ελλάδα και το ευρώ:
η κρίση συνεχίζεται
The cuts strategy is not working in Greece: not economically, not socially and certainly not politically Η στρατηγική περικοπών δεν αποδίδει στην Ελλάδα: ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά και σίγουρα ούτε πολιτικά
Editorial
www.guardian.co.uk
Friday 10 February 2012
20.04 GMT
Κύριο άρθρο
www.guardian.co.uk
Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012
20.04 ώρα Γκρήνουιτς
  Μετάφραση: esperos.com
What‘s Greek for constructive dismissal? Because that’s an apt term to describe how Greece is being treated by the other members of the eurozone. Πώς μεταφράζεται στα ελληνικά η εποικοδομητική εκδίωξη; Επειδή αυτός είναι ο κατάλληλος όρος, για να περιγραφεί ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η Ελλάδα από τα άλλα μέλη της Eυρωζώνης.
Consider: party leaders in Athens have spent days agonising over how to make €3bn (£2.5bn) of extra spending cuts (or over 1% of Greek GDP), apparently essential to qualify for the next round of loans from the EU and the IMF (these are relatively high interest loans, not a free bailout). Σκεφτείτε: οι αρχηγοί των κομμάτων στην Αθήνα έχουν περάσει μέρες αγωνιώντας με ποιόν τρόπο να κάνουν επιπλέον περικοπές δαπανών ύψους 3 δισεκατομυρίων ευρώ (2,5 δισεκατομυρίων λιρών στερλινών ή πάνω από το 1% του ελληνικού ΑΕΠ), που θεωρούνται προφανώς απαραίτητες για να έχει η Ελλάδα δικαίωμα στον επόμενο γύρο δανείων από την ΕΕ και το ΔΝΤ (τα οποία είναι δάνεια σχετικά υψηλού επιτοκίου, όχι δωρεάν διάσωση).
After drawing up a list of painful reductions, including a 20% cut to the minimum wage and public sector job losses, the Greeks were told this week to go away and find another €300m. Οι Έλληνες κατάρτισαν καταλόγο οδυνηρών μειώσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται μια κατά 20% μείωση των κατώτατων μισθών και απώλειες θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα, αλλά τους ειπώθηκε αυτή την εβδομάδα να φύγουν και να πάνε να βρουν άλλα 300 εκατομύρια ευρώ.
Or consider the insistence by Luxembourg prime minister Jean-Claude Juncker that Greece’s politicians must turn these cuts into law, without allowing the public a vote. This is reminiscent of the disclosure last month that Germany wanted to install a European commissar in Athens to oversee Greece’s budget-setting process.
 
Ή σκεφτείτε την επιμονή του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα πρέπει να μετατρέψουν αυτές τις περικοπές σε νόμο, χωρίς να επιτρέπεται στους πολίτες δικαίωμα ψήφου. Αυτό θυμίζει την αποκάλυψη του περασμένου μήνα, ότι η Γερμανία ήθελε να εγκαταστήσει Ευρωπαίο κομισάριο στην Αθήνα, για να επιβλέπει τη διαδικασία θέσπισης του προϋπολογισμού στην Ελλάδα.
And here’s the clincher: consider the number of briefings in Berlin suggesting that were Greece to leave the euro it would not be such a calamity. Και εδώ είναι το αποστομωτικό: σκεφτείτε τον αριθμό των δημοσίων ενημερώσεων που γίνονται στο Βερολίνο και υποδηλώνουν ότι αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ δεν θα πρόκειται και για μεγάλη καταστροφή.
Official or unofficial, on the record or off, the message from all these communications is much the same: Greece does not deserve the full suite of democratic policymaking; nor does it merit the kind of consideration that would be given to any heavyweight economy. Επίσημο ή ανεπίσημο, δημόσιο ή «οφ δε ρέκορντ», το μήνυμα από όλες αυτές τις επικοινωνίες είναι σχεδόν το ίδιο: Η Ελλάδα δεν αξίζει την πλήρη σειρά δημοκρατικών διαδικασιών λήψης αποφάσεων πολιτικής. Ούτε αξίζει το είδος του ενδιαφέροντος που έπρεπε να δοθεί σε κάθε βαρέων βαρών οικονομία.
At one level, of course, this is simply what happens to bankrupt countries. Countless Asian and Latin American nations have undergone the same torture at the hands of the IMF. The big difference here is that this is happening in Europe, within a single-currency club that was meant to protect its members from such indignity. Σε πρώτο επίπεδο βεβαίως αυτό είναι απλά εκείνο που συμβαίνει σε πτωχεύουσες χώρες. Αμέτρητα Ασιατικά και Λατινοαμερικάνικα έθνη έχουν υποστεί τον ίδιο βασανισμό στα χέρια του ΔΝΤ. Η μεγάλη διαφορά εδώ είναι ότι αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη, σε ένα κλαμπ ενιαίου νομίσματος, που υποτίθεται ότι συγκροτήθηκε για να προστατεύσει τα μέλη του από μια τέτοια προσβολή.
There are two main problems with this constructive dismissal strategy. First, it is indefensible to the Greeks – and indeed to anyone else who follows the economics. Second, if these tactics don’t come off the very existence of the euro will be imperilled – all over again. Υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα με αυτή τη στρατηγική εποικοδομητικής εκδίωξης. Πρώτον, αυτή είναι απαράδεκτη για τους Έλληνες – και μάλιστα και για οποιονδήποτε άλλον καταλαβαίνει από οικονομικά. Δεύτερον, αν αυτές οι τακτικές δεν πετύχουν, θα τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η ύπαρξη του ευρώ – και πάλι από την αρχή.
It must be obvious by now that the cuts strategy is not working in Greece: not economically, not socially and certainly not politically. Πρέπει να είναι σαφές τώρα πια, ότι η στρατηγική περικοπών δεν αποδίδει στην Ελλάδα: ούτε οικονομικά, ούτε κοινωνικά και σίγουρα ούτε πολιτικά.
To take three numbers from this week, industrial production in Greece dropped over 11% in December from a year ago, while 20.9% of all adults are now out of work – and just about half of all young Greeks are also on the dole. Για να πάρουμε τρεις αριθμούς αυτής της εβδομάδας, η βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα μειώθηκε πάνω από 11% το Δεκέμβριο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους, ενώ το 20,9% όλων των ενηλίκων είναι σήμερα χωρίς δουλειά – και περίπου το 50% όλων των νέων Ελλήνων είναι επίσης στο επίδομα ανεργίας.
In a corner of the eurozone, one member is going through an under-reported depression – and it is one that has largely been imposed on it by its neighbours. Σε μια γωνιά της Ευρωζώνης ένα μέλος περνά περίοδο μη κοινολογούμενης κατάθλιψης – η οποία σε μεγάλο βαθμό του έχει επιβληθεί από τους γείτονές του.
The severe austerity ordered on Greece by the troika of IMF, the EU and the European Central Bank was never going to improve the country’s growth prospects; it has also failed in its own terms of reducing the national debt pile. Η αυστηρή λιτότητα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από την τρόικα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν πρόκειται να βελτιώσει τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Έχει επίσης αποτύχει ακόμα και με τους δικούς της όρους να μειώσει το ύψος του δημοσίου χρέους.
No wonder then that the country is racked by regular protests, or that ministers are quitting the coalition rather than get pushed out of power by their constituents. Four senior Greek MPs resigned from government yesterday and it is a fair bet that more will go before the end of next week.
 
Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη, ότι η χώρα συγκλονίζεται από τακτικές διαμαρτυρίες, ή ότι υπουργοί προτιμούν να παραιτηθούν από τον συνασπισμό, παρά να απωθηθούν από την εξουσία από τους ψηφοφόρους τους. Τέσσερις Έλληνες βουλευτές παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση χθες και δεν είναι παράλογο να στοιχηματίσει κανείς, ότι θα φύγουν κι άλλοι πριν από το τέλος της επόμενης εβδομάδας.
The northern-European strategy of forcing Greece’s caretaker government to go faster and harder on spending cuts is meanwhile feeding support for extremist parties. Η βορειο-ευρωπαϊκή στρατηγική του εξαναγκασμού της υπηρεσιακής κυβέρνησης στην Ελλάδα να προωθήσει ταχύτερα και πιο σκληρά τις περικοπές των δαπανών τροφοδοτεί στο μεταξύ την υποστήριξη ακραίων κομμάτων.
The gamble for the rest of Europe is this: what if Greece does go? The calculation between the constructive dismissal strategy is that the euro will get back to business as usual. Το στοίχημα για την υπόλοιπη Ευρώπη είναι το εξής: τι θα γίνει αν φύγει η Ελλάδα; Οι εκτιμήσεις της στρατηγικής της εποικοδομητικής εκδίωξης είναι ότι το ευρώ θα επιστρέψει στη συνήθη επιχειρηματική του δραστηριότητα.
There is every reason to believe it won’t. If Greece goes, investors will speculate that Portugal will be next. There will be much testing of the eurozone’s famous firewall that’s meant to protect Italy and Spain from the contagion.
 
Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Αν φύγει η Ελλάδα, οι επενδυτές θα κερδοσκοπήσουν επί της προοπτικής  ότι η Πορτογαλία θα είναι η επόμενη. Θα υπάρξουν πολλές δοκιμές του περίφημου τείχους της ευρωζώνης, που έχει ως στόχο να προστατεύσει την Ιταλία και την Ισπανία από την μόλυνση.
And in any case, companies and banks have abandoned the idea that a euro is a euro, wherever it is kept in the eurozone. Vodafone reportedly takes all spare cash out of Greece every night; and other multinationals are meanwhile preparing contracts accounting for a break-up of the single currency. Και εν πάση περιπτώσει, οι εταιρείες και οι τράπεζες έχουν εγκαταλείψει την ιδέα ότι ένα ευρώ είναι ευρώ, όπου κι αν φυλάσσεται αυτό μέσα στην Eυρωζώνη. Η Vodafone κατά πληροφορίες βγάζει κάθε βράδυ από την Ελλάδα όλα τα διαθέσιμα μετρητά. Και άλλες πολυεθνικές εταιρείες ετοιμάζουν στο μεταξύ συμβάσεις, που θα αντιμετωπίζουν τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος.
It would be a brave gambler who wagered that this crisis could be contained. Θα ήταν γενναίος τζογαδόρος εκείνος που θα ποντάριζε, ότι αυτή η κρίση θα μπορούσε να περιοριστεί.