Φεβρουάριος 2008, Σάββατο βράδυ, Β΄Εθνική. Η Καλλιθέα παίζει στο Μπραχάμι με τον Άγιο Δημήτριο. Μαζί με τον δικηγόρο κι άλλους Καλλιθεάτες βρισκόμαστε στην αριστερή πλευρά της κερκίδας, προς το τέρμα όπου επιτίθεται η Καλλιθέα στο δεύτερο ημίχρονο. Καθόμαστε ψηλά, δυο-τρία σκαλοπάτια πριν το τέλος της εξέδρας. Πίσω μας, στον πάνω διάδρομο, μια κάμερα της ΕΡΤ στημένη σε τρίποδα καταγράφει τις φάσεις του αγώνα, που μεταδίδεται ζωντανά από την ΕΤ3.

Η Καλλιθέα προηγείται 1-0 από το 50’. Γύρω στο 75’ γίνεται μπροστά μας μια φάση διαρκείας. Πέντε-έξι Καλλιθεάτες μέσα στην περιοχή, με αντίπαλους μόνο τον τερματοφύλακα κι ένα αμυντικό, ταλαιπωρούν τη μπάλα και καθυστερούν να τη σπρώξουν στα δίχτυα. Τη σπρώχνει τελικά ο Καζαντζής. 2-0 ! Ανακουφισμένοι πεταγόμαστε πάνω και χειροκροτούμε.

Πριν προλάβω να ξανακαθήσω, χτυπάει το κινητό. Είναι ο Νίκος από το Λονδίνο: «Κάτσε κάτω ! Δεν βλέπουμε !»

Παρακολουθούσε τον αγώνα από τη δορυφορική κι όπως πεταχτήκαμε όρθιοι του κλείσαμε το πλάνο!