Tag Archives: Σύλλογος
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου: Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση
Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: – Στα γραφεία του Π.Ο.Κ. ΕΣΠΕΡΟΣ στο τηλέφωνο 210 9515 896 (καθημερινά 9:30-14:00). – Στο 6907 591040. |
1965: Μονομαχία στο Ελ Πάσο
Το 1965 γυρίστηκε η ταινία «Για Λίγα Ακόμη Δολλάρια» (For a Few Dollars More), η οποία εμφανίστηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους με τον τίτλο «Μονομαχία στο Ελ Πάσο». Ήταν η δεύτερη της τριλογίας των «spaghetti western» του Ιταλού σκηνοθέτη Σέρτζιο Λεόνε με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ήστγουντ. Είχε προηγηθεί το 1964 η «Για μια Χούφτα Δολλάρια» (For a Fistful οf Dollars) και ακολούθησε το 1966 «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» (The Good, the Bad and the Ugly). Από την ταινία «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» προέρχεται και η ονομασία που δόθηκε στο Δημοτικό Στάδιο Καλλιθέας. «Ελ Πάσο» ονόμασαν αρχικά οι Καλλιθεάτες φίλαθλοι το νέο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του ΕΣΠΕΡΟΥ, που κατασκευάστηκε στο ψηλότερο και ακραίο σημείο της πόλης, πάνω στους γκρεμούς, όταν η δικτατορία κατάργησε το 1967 το παλιό γήπεδο επί της Θησέως, μπροστά από τη Χαροκόπειο. Το νέο ανοιχτό γήπεδο, στη θέση του οποίου βρίσκεται τώρα το κλειστό γυμναστήριο «ΕΣΠΕΡΟΣ», λειτούργησε για πρώτη φορά το 1969, τρία χρόνια πριν αρχίσει η ΚΑΛΛΙΘΕΑ να αγωνίζεται στο Δημοτικό Στάδιο, πράγμα που έγινε το φθινόπωρο του 1972. Το μικρό ποδοσφαιρικό γήπεδο είχε διαμορφωθεί αρχικά ως προπονητήριο με πρωτοβουλία του ΕΣΠΕΡΟΥ τη δεκαετία του 1950 και ήταν γνωστό απλώς ως «Νταμάρια» μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Καθώς μεγάλωνε σε διαστάσεις με τους εκβραχισμούς και τις εκσκαφές, αποκτούσε εξέδρες και ετοιμαζόταν σιγά-σιγά να φιλοξενήσει την ομάδα της ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ μετά τη συγχώνευση του 1966 και τον προβιβασμό στη Β’ Εθνική το 1969, οι νεαροί οπαδοί της άρχιζαν να συζητούν αναμεταξύ τους την ονομασία που θα του έδιναν. Ακούστηκαν προτάσεις όπως «Νταμαρακάνα» (από το Μαρακάνα του Ρίο), «Νταμαριαχάρα» (από τη Γκουανταλαχάρα τού Μουντιάλ τού Μεξικού τού 1970), «Σαν Νταμίρο» (από το Σαν Σίρο τού Μιλάνου) και άλλες. Όμως το «Ελ Πάσο», που είχε επικρατήσει στο πάνω γήπεδο, επεκτάθηκε και στο κάτω. Από τη στιγμή μάλιστα που φτιάχτηκε και λειτούργησε το κλειστό το 1987, με αποτέλεσμα να χάσουν οι εκεί θεατές την αγριάδα των βράχων και την αίσθηση των γκρεμών, ως «Ελ Πάσο» εννοούν πια όλοι το ποδοσφαιρικό γήπεδο της ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ. Οι ταινίες του Λεόνε υπήρξαν και οι τρεις αριστουργήματα. Εντυπωσιακό στοιχείο ήταν επίσης η μουσική τους, γραμμένη από τον Έννιο Μορρικόνε. Το μουσικό θέμα της δεύτερης ταινίας «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» αποτέλεσε κατά καιρούς τον ύμνο της ποδοσφαιρικής ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ. |
Μπάσκετ ανδρών: "Έφυγε" ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ
Τη Δευτέρα το απόγευμα στο Ωνάσειο έπαψε να χτυπά η καρδιά του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟΥ. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ, που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 66 ετών, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της αθλητικής ιστορίας του ΕΣΠΕΡΟΥ. Έπαιξε μπάσκετ στον σύλλογο επί 15 χρόνια, από το 1966 μέχρι το 1981 και στην 75χρονη ιστορία του ΕΣΠΕΡΟΥ, από την άποψη της διάρκειας, ακολουθεί μόνο τον συνομήλικο και συμπαίκτη του Μενέλαο Μπακίρογλου (19 χρόνια, 1966-1985). Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ συμμετείχε σε τρεις προβιβασμούς του ΕΣΠΕΡΟΥ στην Α’ Εθνική (1972, 1978, 1980), ενώ ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα που αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Παίδων Κέντρου 1966-67. Την τριετία 1968-71 ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ έπαιξε και βόλλεϋ στον ΕΣΠΕΡΟ, συμβάλλοντας στον προβιβασμό του στην Α’ Εθνική την περίοδο 1970-71. Οι δυο γιοι του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟΥ έπαιξαν επίσης μπάσκετ στον ΕΣΠΕΡΟ. Το esperos.cοm εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του αλησμόνητου ΓΙΑΝΝΗ, που θα ζει πάντοτε στις καρδιές μας. |
Θα αποχαιρετίσουμε τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟ την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου στη μία το μεσημέρι στο κοιμητήριο του Πανόρμου Φωκίδας, λίγο πριν από την Ερατεινή, ερχόμενοι από Δελφούς-Ιτέα. |
Οι Πρωταθλητές Παίδων Κέντρου 1966-67 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟ πάνω, πρώτο από αριστερά |
Οι νικητές του Τουρνουά Ασλανίδη 1969 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΟ δεύτερο από δεξιά |
5 Μαϊου 1972: Άνοδος για 1η φορά στην Α’ Εθνική. |
Η Πρωταθλήτρια Α’ Κατηγορίας Κέντρου 1974—1975 |
1975 – 1976: Ο ΕΣΠΕΡΟΣ 2ος στη Β’ Εθνική (Νότος) |
Πρωταθλητής Β’ Εθνικής (Νότος) 1977—1978: Άνοδος στην Α’ Εθνική για 2η φορά. |
1978—1979: Στην Α’ Εθνική για 2η φορά. |
Πρωταθλητής Β’ Εθνικής (Νότος) 1979—1980: Άνοδος στην Α’ Εθνική για 3η φορά |
1980—1981: Στην Α’ Εθνική για 3η φορά |
Δεκέμβριος 2001: Συνάντηση Γενεών ΕΣΠΕΡΟΥ: Παλαίμαχοι Μπάσκετ. |
Μπάσκετ ανδρών: 1ο Τουρνουά “ΤΑΚΗΣ ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ”
Τιμώντας τη μνήμη του αλησμόνητου Προέδρου Σταμάτη (Τάκη) ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ, που υπηρέτησε τον ΕΣΠΕΡΟ επί 33 συνεχή χρόνια, από το 1954 μέχρι τον θάνατό του το 1987, καθιερώνοντας τον σύλλογο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του Ελληνικού μπάσκετ και βόλλεϋ, με συνεχή παρουσία επί δεκαετίες στις κορυφαίες κατηγορίες, αλλά και με συστηματική καλλιέργεια των τμημάτων υποδομής, στα πρωταθλήματα των οποίων επίσης πρωταγωνίστησε, ο Π.Ο.Κ. ΕΣΠΕΡΟΣ διοργανώνει το “1ο Τουρνουά ΤΑΚΗ ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ”. Στο τουρνουά, που τελεί υπό την αιγίδα του Οργανισμού Παιδικής Αγωγής και Άθλησης “Γιάννης Γάλλος” του Δήμου Καλλιθέας, συμμετέχουν τέσσερις αθηναϊκές ομάδες που θα βρεθούν αργότερα αντιμέτωπες στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής: ο ΠΟΚ ΕΣΠΕΡΟΣ, ο ΑΟ ΤΡΙΤΩΝ, ο ΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΔΟΥΚΑ ΚΑΙ ο ΓΣ ΚΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Σαββάτο 8 & Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου, 17:00 – 21:00. Κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο “ΕΣΠΕΡΟΣ”. |
|
Ποιός ήταν ο Τάκης Κοντούζογλου |
|
Ο ΤΑΚΗΣ ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους διοικητικούς παράγοντες και οικονομικούς αιμοδότες ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων, με σαφείς προσανατολισμούς, αδαμάντινο ήθος, ανεξάντλητη εργατικότητα και παθολογική αγάπη για τον ΕΣΠΕΡΟ, τον οποίον οδήγησε ψηλά. Συμμετείχε συνεχώς στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 1954. Διετέλεσε Αρχηγός Μπάσκετ (1954), Αντιπρόεδρος (1962), Γενικός Αρχηγός (1963) και εξελέγη Πρόεδρος του ΕΣΠΕΡΟΥ το 1966. |
|
Ο ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης, του Γ.Σ. ΚΑΛΛΙΘΕΑ (1966), προωθώντας και επιτυγχάνοντας τη συγχώνευση του ποδοσφαιρικού τμήματος του ΕΣΠΕΡΟΥ με τα άλλα τοπικά ποδοσφαιρικά σωματεία (ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, ΑΕ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, ΚΑΛΛΙΘΑΪΚΟΣ). |
|
Μετά τη συγχώνευση (1966), ο ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ επικέντρωσε το ενδιαφέρον του ΕΣΠΕΡΟΥ στις αθλοπαιδιές (μπάσκετ, βόλλεϋ), με αποτέλεσμα τα τμήματα αυτά να διαγράψουν αμέσως εκπληκτική τροχιά. Με διαδοχικούς προβιβασμούς το μπάσκετ ανδρών ανέβηκε από τη Β’ κατηγορία Κέντρου (1966) στην Α’ Εθνική (1972) και το βόλλεϋ ανδρών από τη Γ’ κατηγορία Κέντρου (1966) στην Α’ Εθνική (1971). Τα τμήματα υποδομής του ΕΣΠΕΡΟΥ σημείωσαν επίσης διακρίσεις (Πρωταθλητής Εφήβων Κέντρου 1967, Πρωταθλητής Εφήβων Κέντρου 1968, Πρωταθλητής Παίδων Κέντρου 1967, Πρωταθλητής Παίδων Κέντρου 1970, Πρωταθλητής Ελλάδος Παίδων 1970, 2ος Εφήβων Κέντρου 1971 κλπ.). |
|
Την ίδια περίοδο ο Τάκης ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ αντιμετώπισε το γηπεδικό πρόβλημα, που προέκυψε (1968) με την κατάργηση από τη δικτατορία του ανοικτού γηπέδου του ΕΣΠΕΡΟΥ επί της Λεωφόρου Θησέως (έξω από τη Χαροκόπειο). Κατασκεύασε το νέο ανοικτό γήπεδο ΕΣΠΕΡΟΥ (1970) στο Λόφο Σικελίας, στο χώρο που παραχωρήθηκε τότε από τη δημοτική αρχή, στον οποίο πολύ αργότερα (1987) κατασκευάστηκε το Κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο «ΕΣΠΕΡΟΣ». |
|
Από το 1972 οι αγώνες των πρωταθλημάτων μπάσκετ και βόλλεϋ στις εθνικές κατηγορίες διεξάγονταν ΜΟΝΟ σε κλειστά γήπεδα. Ο ΕΣΠΕΡΟΣ περιφερόταν ως γηπεδούχος σε διάφορα σημεία του Λεκανοπέδιου. Μεγάλη επιθυμία του Τάκη ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ, για την οποία αγωνίστηκε και την οποία δεν πρόλαβε να δει να υλοποιείται, ήταν η κατασκευή του κλειστού γηπέδου του ΕΣΠΕΡΟΥ. Παρ’ όλ’ αυτά, αν και η έλλειψη του γηπέδου αυτού αποτελούσε σοβαρότατο ανασταλτικό παράγοντα, ο Τάκης ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ, μετά το 1972, ευτύχησε ως Πρόεδρος να δει την άστεγη ομάδα μπάσκετ του ΕΣΠΕΡΟΥ να προβιβάζεται στην Α’ Εθνική τρεις ακόμη φορές: το 1978, το 1980 και το 1982. |
|
Ο ΚΟΝΤΟΥΖΟΓΛΟΥ διοίκησε τον ΕΣΠΕΡΟ από τη θέση του Προέδρου επί 21 χρόνια. Πέθανε την άνοιξη του 1987. Λίγους μήνες αργότερα ο σύλλογος, μπαίνοντας στο καινούργιο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο «ΕΣΠΕΡΟΣ», τοποθέτησε πάνω από την κεντρική είσοδο τη φωτογραφία του ιστορικού του ηγέτη και φροντίζει να βρίσκεται πάντοτε στη θέση της η φωτογραφία αυτή. |
|
Έφυγε ο Κωστάκης
Σε ηλικία 81 ετών “έφυγε” από κοντά μας ο “Κωστάκης” Αναστασάτος. Τίμησε όσο λίγοι τον ΕΣΠΕΡΟ, τόσο σαν καλαθοσφαιριστής όσο και σαν προπονητής. Βρισκόταν κοντά στην ομάδα και τους παλιούς συναθλητές του και έδινε πάντοτε το “παρών” στις εκδηλώσεις του συλλόγου. Ο Κώστας Αναστασάτος γεννήθηκε το 1937. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αρρένων Καλλιθέας και από την Ανωτάτη Εμπορική. Ξεκίνησε την καρριέρα του ως καλαθοσφαιριστής από την παιδική ομάδα μπάσκετ του ΕΣΠΕΡΟΥ στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και την τελείωσε, στον ΕΣΠΕΡΟ πάντοτε, το φθινόπωρο του 1966, στα μπαράζ της Β’ κατηγορίας Κέντρου στον “Τάφο του Ινδού”. Οι αγώνες εκείνοι οδήγησαν την ομάδα μας στην Α’ κατηγορία. Ο Κώστας είχε ήδη ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του ως προπονητής, αφού βοήθησε εκείνη τη χρονιά τον ΕΣΠΕΡΟ τόσο από τον πάγκο όσο και από τη θέση του πλέη-μέηκερ. |
|
Θα αποχαιρετήσουμε τον ΚΩΣΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟ το Σαββάτο στις 12 το μεσημέρι από το Νεκροταφείο Βουλιαγμένης |
|
Την περίοδο 1966-67 ο Αναστασάτος παρουσίασε στην Α’ κατηγορία Κέντρου μια ανανεωμένη ομάδα αποτελούμενη από εφήβους καλαθοσφαιριστές. Ο ΕΣΠΕΡΟΣ τερμάτισε στη μέση της βαθμολογίας. Από την κατηγορία αυτή προβιβάστηκαν στην Εθνική κατηγορία ο Ολυμπιακός και ο Πανιώνιος. Την ίδια χρονιά με τους ίδιους καλαθοσφαιριστές (Κοντογιάννης, Βλαχόπουλος, Τσιτσακόπουλος, Αλάτης, Α. Αντύπας, Κοσμίδης), ο ΕΣΠΕΡΟΣ με προπονητή τον Αναστασάτο κατέκτησε το Πρωτάθλημα Εφήβων Κέντρου, νικώντας στην τελική φάση του Παναθηναϊκού Σταδίου τους τρεις αντιπάλους του (Σπόρτιγκ, Παγκράτι και Αμύντα). Την ίδια χρονιά οι “μικροί” του ΕΣΠΕΡΟΥ (Λαγός, Πανάγος, Μπακίρογλου, Γιοσμάς, Μπακόπουλος, Λαγουδάκος, Κομνηνάκης, Ταυρόπουλος και άλλοι), επίσης υπό την καθοδήγηση του Αναστασάτου, κατέκτησαν αήττητοι το Πρωτάθλημα Παίδων Κέντρου, νικώντας στην τελική φάση το Μαρούσι, τον Πανελλήνιο, το Παγκράτι και άλλους. |
|
Τη διετία 1967-69 οι προσπάθειες του ΕΣΠΕΡΟΥ για προβιβασμό στην Εθνική κατηγορία δεν απέδωσαν, κυρίως λόγω της έλλειψης γηπέδου, αφού το παλαιό γήπεδο του ΕΣΠΕΡΟΥ επί της Λεωφόρου Θησέως (έξω από τη Χαροκόπειο) έκλεισε και μετατράπηκε σε πάρκο. Παρ’ όλα αυτά ο Αναστασάτος οδήγησε και πάλι τον ΕΣΠΕΡΟ στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος Εφήβων Κέντρου, νικώντας στον τελικό το Παγκράτι και χρησιμοποιώντας τον ίδιο κορμό καλαθοσφαιριστών (Κοντογιάννης, Βλαχόπουλος, Τσιτσακόπουλος, Αλάτης, Α. Αντύπας, Κοσμίδης). |
|
Με την κατασκευή του νέου ανοικτού γηπέδου στον Λόφο Σικελίας οι προσπάθειες εντάθηκαν. Ο Αναστασάτος “ανακάλυψε” και προώθησε κι άλλους νεαρούς καλαθοσφαιριστές (Καρυπίδη, Απτόσογλου, Γιαρένη, Καρρά και άλλους), οι οποίοι, μαζί με τους ήδη καταξιωμένους, ανέδειξαν τον ΕΣΠΕΡΟ πρωτάθλητή Α’ κατηγορίας Κέντρου την περίοδο 1971-72 και τον ανέβασαν στην Εθνική κατηγορία. Την προηγούμενη χρονιά (1970-71) ο ΕΣΠΕΡΟΣ είχε τερματίσει στη 2η θέση και την αμέσως προηγούμενη (1969-70) στην τέταρτη. Ενδιαμέσως οι πιο “μικροί” (Καρυπίδης, Ταυρόπουλος, Απτόσογλου, Τουλουμτζής, Πρασσάς, Καρράς, Καρατζαφέρης κλπ.) είχαν κατακτήσει την περίοδο 1969-70 το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων. |
|
Με τον Αναστασάτο στον πάγκο ο ΕΣΠΕΡΟΣ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής την περίοδο 1972-73. Μάλλον πήγε αδιάβαστος και χειρουργήθηκε. Τη χρονιά εκείνη τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό από αγώνες τρεις βασικοί καλαθοσφαιριστές του (Ταυρόπουλος, Κομνηνάκης, Λαγουδάκος) καθώς και ο ίδιος ο Αναστασάτος. |
|
Το καλοκαίρι του 1973 χώρισαν προσωρινά οι δρόμοι του Αναστασάτου και του ΕΣΠΕΡΟΥ. Την περίοδο 1973-74 ο Κώστας οδήγησε στην Α’ Εθνική τον Πανιώνιο, ενώ την περίοδο 1974-75 ο Αναστασάτος βρισκόταν και πάλι στον πάγκο του Πανιώνιου, τον οποίο οδήγησε στην 5η θέση του πρωταθλήματος Α’ Εθνικής. Το καλοκαίρι του 1975 ο Κώστας αναλαμβάνει μαζί με τον Θόδωρο Ροδόπουλο την Εθνική Παίδων και την οδηγεί στη 2η θέση του Πανευρωπαϊκού (ήττα στον τελικό με 61-64 από τη Σοβιετική Ένωση στο γήπεδο του Σπόρτιγκ). Στην ομάδα εκείνη αγωνιζόταν και ο Λιβέρης Ανδρίτσος του ΕΣΠΕΡΟΥ. Την περίοδο 1975-76 ο Αναστασάτος βρίσκεται στον πάγκο του Ιωνικού Νικαίας στην Α’ Εθνική, που τερματίζει στην 7η θέση. Την περίοδο 1976-77 ο Κώστας κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό. |
|
Την περίοδο 1977-78 ο ΕΣΠΕΡΟΣ, ξανά με τον Κώστα Αναστασάτο στον πάγκο, αναδείχθηκε πρωταθλητής Β’ Εθνικής κατηγορίας (νότου) και προβιβάστηκε για δεύτερη φορά στην Α’ Εθνική κατηγορία. Στους “παλιούς” (Πανάγος, Μπακίρογλου, Καρυπίδης, Λαγουδάκος, Απτόσογλου, Καναβίτσας, Διάνας) είχε προστεθεί μια νέα γενιά καλαθοσφαιριστών (Ανδρίτσος, Γκότσης, Νικολακόπουλος, Φουστάνος, Χοντζόπουλος), οι οποίοι πέρασαν επίσης από τα χέρια του Αναστασάτου. Παρά το έντονο ενδιαφέρον άλλων συλλόγων, ο Αναστασάτος παρέμεινε στον ΕΣΠΕΡΟ και την επόμενη χρονιά 1978-79 στην Α’ Εθνική. Ούτε τώρα κατάφερε ο ΕΣΠΕΡΟΣ να εξασφαλίσει την παραμονή του, αν και ξαναπροβιβάστηκε ως πρωταθλητής Β’ Εθνικής τις περιόδους 1979-80 και 1981-82. |
|
Ο Κώστας ήταν τώρα πια περιζήτητος. Εργάστηκε στον Πανιώνιο (Α’ Εθνική) την περίοδο 1979-80, στον Ιωνικό Νικαίας (Α’ Εθνική) την περίοδο 1980-81, οπότε βρέθηκε και αντίπαλος με τον ΕΣΠΕΡΟ, στον ΑΟ Ζωγράφου (Α’ Κέντρου) κσι τον Πανιώνιο (Α’ Εθνική) την περίοδο 1981-82. Την περίοδο 1982-83 ο Αναστασάτος εργάζεται στον Ολυμπιακό. Την περίοδο 1983-84 βρίσκεται στον πάγκο του Σπόρτιγκ που προβιβάζεται στην Α’ Εθνική. Την περίοδο 1986-87 ο Κώστας δουλεύει και πάλι στον Ολυμπιακό, ενώ την περίοδο 1987-88 βρίσκεται στον πάγκο του Πειραϊκού που προβιβάζεται στην Α2′ Εθνική. |
|
Η περίοδος 1990-91 βρίσκει για τελευταία φορά τον “Κωστάκη” στον πάγκο του ΕΣΠΕΡΟΥ, στο πρωτάθλημα Α2′ Εθνικής αυτή τη φορά. Ο ΕΣΠΕΡΟΣ είχε μόλις υποβιβαστεί από την Α1′, ύστερα από την πέμπτη άνοδό του σε αυτή την κατηγορία την περίοδο 1989-90. Με τον θάνατο του ΚΩΣΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟΥ, του “φιλόσοφου” όπως τον έλεγαν, κλείνει και τυπικά ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ΕΣΠΕΡΟΥ. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε, καθώς και τον Κοντούζογλου και τόσους άλλους, που βρίσκονται ήδη στη γειτονιά των αγγέλων. |
Δεκαετία 1950: Στο γήπεδο της Αργούς, Δαβάκη και Δοϊράνης στην Καλλιθέα. |
1967. Παλαιό γήπεδο Εσπέρου (Θησέως): Οι Πρωταθλητές Εφήβων Κέντρου 1966-67. |
1968. Οι Πρωταθλητές Εφήβων Κέντρου 1967-68. |
1970: Τάιμ άουτ στην Α’ κατηγορία Κέντρου. |
1972: Τάιμ άουτ στην Α’ κατηγορία Κέντρου. |
1972: Νίκη επί του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ στο ντέρμπι κορυφής. |
1973: Στη Θεσσαλονίκη με τον ΕΣΠΕΡΟ (Α’ Εθνική). |
Αρχές δεκαετίας 1970: Πρωινές προπονήσεις στο ανοικτό γήπεδο του ΕΣΠΕΡΟΥ (Λόφος Σικελίας). |
Ιούλιος 1975: Μετά τον νικηφόρο αγώνα της Εθνικής Παίδων με τη Γιουγκοσλαβία. |
1978: Με τον ΕΣΠΕΡΟ και πάλι στην Α’ Εθνική. |
1978: Με τον ΕΣΠΕΡΟ και πάλι στην Α’ Εθνική. |
1979: Με τον ΕΣΠΕΡΟ στην Κύπρο για φιλικούς αγώνες. |
1990: Οι γενεές του ΕΣΠΕΡΟΥ σε φιλικό παιχνίδι |
Δεκέμβριος 2001: Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟΣ (αριστερά) και άλλοι παλαίμαχοι |
Ιανουάριος 2002: Κοπή πίττας ΕΣΠΕΡΟΥ. Αγώνας παλαιμάχων. |
2009: Οι γενεές του ΕΣΠΕΡΟΥ σε φιλικό παιχνίδι |
2013: Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟΣ μεταξύ των τιμωμένων |
Mάιος 2018: Η τελευταία φωτογραφία του ΚΩΣΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΑΤΟΥ |
“Έφυγε” ο Αχιλλέας Χάνδακας
Έφυγε από κοντά μας ένας παλιός φίλος του ΕΣΠΕΡΟΥ, ο φαρμακοποιός ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΑΝΔΑΚΑΣ. Ήταν γέννημα-θρέμμα της συνοικίας του Χαροκόπου και συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Π.Ο.Κ. ΕΣΠΕΡΟΣ τη δεκαετία του 1990, όπως ακριβώς και ο πατέρας του τη δεκαετία του 1960. Θα αποχαιρετίσουμε τον Αχιλλέα από το Νεκροταφείο Καλλιθέας το Σάββατο στις 12.30 το μεσημέρι. Αιωνία του η μνήμη. |
Συγκρότηση σε σώμα του νέου Δ.Σ. του Π.Ο.Κ. ΕΣΠΕΡΟΣ
Ύστερα από τις αρχαιρεσίες της Τετάρτης 23 Μαϊου 2018, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Π.Ο.Κ. ΕΣΠΕΡΟΣ συγκροτήθηκε σε σώμα ως εξής:
|
Μπάσκετ ανδρών: Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά
Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης* και αναδημοσιεύουμε από το atexnos.gr. |
|
Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά. Φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις. Δεν είχε όμως γκρίζα μαλλιά. Γούλα ήταν το ολοστρόγγυλο κεφάλι του πλαισιωμένο από ένα τεράστιο χαμόγελο φιλίας. Με ξάφνιασε. Δεν το περίμενα. Μου έφερε για δώρο ένα μαντάτο, μια πρόσκληση! Μια πρόσκληση, τίποτ’ άλλο. Με ρώτησε όμως αν μπορώ το ερχόμενο Σάββατο (19-5-18), εάν θέλω να πάμε κάπου χωρίς να μου εξηγήσει το τι και το πώς! -Η περιέργεια είναι καλός οιωνός, το ενδιαφέρον μεγάλο και δέχτηκα. Σάββατο λοιπόν μεσημέρι στις 12 ακριβώς σταματά έξω από την πόρτα μια κατάμαυρη Μερσεντές. Με καλοδέχτηκε. Μπήκαμε μέσα και τραβήξαμε για την Αγία Ελεούσα μπροστά σ’ ένα απόμερο ταβερνάκι. Και τι βλέπω μπροστά μου; Καμιά 20-25 ηλικιωμένους άγνωστους κυρίους, χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Ξαφνιάστηκα. Οι κύριοι αυτοί κουβαλούσαν μαζί όλα τα υπάρχοντά τους. Τα γκρίζα τους μαλλιά, τα πεταμένα προγούλια, τις συμπαθητικές κοιλίτσες τους και τις φαλακρίτσες τους. Τα εμφράγματα, τα αρθριτικά και τις χρυσές τους βέρες. Τις χρυσές επαγγελματικές και κοινωνικές επιτυχίες, τις επιχειρήσεις ή και τις ανώτερες θέσεις.(τώρα συνταξιούχοι). Κι έτσι όπως τους κοιτάζω έναν-έναν και προσεκτικά κι έτσι όπως παρασυρμένος από θολές αναμνήσεις μνήμης και συγκίνησης, κι έτσι όπως ξεχνιέμαι και βυθίζομαι στα κουρασμένα πρόσωπα τους… Ένα Αθέατο Ουράνιο Χέρι, απαλύνει και σβήνει από πάνω τους χρόνια πολλά… Ίσως και 50, ίσως και 60. -Κι είδα την πάχνη να καθαρίζει, κι’ είδα το δέρμα να λαμπικάρει, τα δόντια κάτασπρα σε καλογραμμένο στόμα κι’ είδα κατάμαυρα πυκνά μαλλιά. Είδα σβέλτα κορμιά σαν κλώνους αλύγιστους, καθρεπτισμένους σ’ αρυτίδωτη γαλάζια λίμνη. Και είδα μέσα στην τόσο ευλογημένη μου συγκίνηση, τους παλιούς μου συμπαίχτες και φίλους. Τα παιδιά με τις μπλε φανελίτσες και τα άσπρα σορτσάκια. Που έγραφαν με μεγάλα φαρδιά γράμματα ΕΣΠΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ Κι ήρθε κι έδεσε το σμίξιμο και γίναμε ξανά παιδιά μπροστά στ’ αγαπημένα μας καλάθια του μπάσκετ. -Υπάρχουν όμως και μερικές απουσίες που τώρα πια δεν ήτανε μαζί μας. Τους πήρε ο χρόνος κι έφυγαν. -Τι κι αν πέρασαν 50 ή 60 χρόνια; Η ψυχή του ανθρώπου δεν γερνάει και δεν λυγίζει ποτέ…. Παραμένει πάντα όμορφη νεανική κι απλόχερη. -Έχει ανάγκη από ζωογόνους ιστούς γονιμότητας, την ζωογόνο μνήμη και περιμένει κάτι τέτοιες ευκαιρίες να ξαναγεννηθεί…!!! |
|
* O Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. |
Μάιος 2018: Συνάντηση παλαιμάχων ΕΣΠΕΡΟΥ 1950-1960
Πριν από λίγες ημέρες, με πρωτοβουλία του Φίλιππου Ραψομανίκη, συναντήθηκαν στην Καλλιθέα παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές του ΕΣΠΕΡΟΥ των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Παρόντες, με αλφαβητική σειρά, ήσαν οι Απόστολος Αναστασάτος, Κώστας Αναστασάτος, Τάκης Αντύπας, Κώστας Βάλλας, Ευδόξης Ευμορφόπουλος, Χρήστος Ευρυγένης, Ευάγγελος Ζερμπίνης, Βασίλης Λιόγκαρης, Γιώργος Μεταλλίδης, Βασίλης Μιχαηλίδης, Θεόδωρος Νομικός, Στέλιος Ξυραφίδης, Φίλιππος Ραψομανίκης, Γιάννης Φύσσας και Στέλιος Ψύχος. Ακολουθούν φωτογραφίες από τη συνάντηση. |
|
Από αριστερά: Ραψομανίκης Φίλιππος, Αναστασάτος Απόστολος, Νομικός Θεόδωρος, Ζερμπίνης Ευάγγελος, Ευρυγένης Χρήστος, Ευμορφόπουλος Ευδόξης. |
|
Από αριστερά: Ευμορφόπουλος Ευδόξης, Αναστασάτος Κώστας, Ξυραφίδης Στέλιος, Φύσσας Γιάννης. |
|
Από αριστερά: Φύσσας Γιάννης, Ψύχος Στέλιος, Μεταλλίδης Γιώργος, Λιόγκαρης Βασίλης, Βάλλας Κώστας. |
|
Από αριστερά: Μεταλλίδης Γιώργος, Λιόγκαρης Βασίλης, Βάλλας Κώστας, Μιχαηλίδης Βασίλης. |
|
Από αριστερά: Λιόγκαρης Βασίλης, Βάλλας Κώστας, Μιχαηλίδης Βασίλης, Αντύπας Τάκης, Ραψομανίκης Φίλιππος. |
|
Από αριστερά: Αντύπας Τάκης, Ραψομανίκης Φίλιππος, Αναστασάτος Απόστολος. |
|
Από αριστερά: Ξυραφίδης Στέλιος, Φύσσας Γιάννης, Ψύχος Στέλιος. |
|
Μεγάλο μέρος της συζήτησης περιστράφηκε γύρω από το μπάσκετ της εποχής τους, την πόλη της Καλλιθέας και τον ΕΣΠΕΡΟ. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, απεικονίζονται οι ίδιοι καλαθοσφαιριστές την εποχή που αγωνίζονταν στον ΕΣΠΕΡΟ. |
|
Στο γήπεδο της Αργούς (Δαβάκη και Δοϊράνης, Καλλιθέα) περί το 1958. |
|
Η ομάδα του 1956: Παπαδόπουλος, Τσορτανίδης, Αλεξάκης, Λιόγκαρης, Έξαρχος. |
|
Καλαθοσφαιριστές του ΕΣΠΕΡΟΥ στις αρχές της δεκαετίας του 1960. |
|
Αρχές δεκαετίας 1960, γήπεδο Εσπέρου (Θησέως): Ο Γιώργος Κουρμπαλής (λευκή φανέλα) διεκδικεί τη μπάλα. Με το Νο 15 ο Τάκης Αντύπας. Χωρίς φανέλα ο Ευδόξης Ευμορφόπουλος. |