Ο φίλος (ή φίλη) επισκέπτης του δικτυακού μας χώρου δυστυχώς δεν μας γνώρισε τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου ώστε να του απαντήσουμε. Αναγκαζόμαστε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον δημόσιο χώρο:

Φίλε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ενδεχομένως δεν πρόσεξες ιδιαίτερα τους στίχους του ποιήματος, τους οποίους μας υποχρεώνεις να επαναλάβουμε:

“Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.
Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω.
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες”.

Φίλε, το “εγώ” του ποιήματος, εν προκειμένω, είμαστε εμείς. Που ασφαλώς αναγνωρίζουμε τη σημερινή κατάσταση, αλλά, όπως εύστοχα παρατηρείς, δεν την παραδεχόμαστε ως τετελεσμένη. Τα “κρυμμένα τιμαλφή” που πρέπει να σώσουμε είναι η ιστορία μας (βλέπε σχετική ενότητα του δικτυακού μας χώρου), η οποία, όσο να’ ναι, κάτι πρέπει να θυμίζει και σε σένα. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την ηλικία σου για να αναφερθούμε σε παραδείγματα, που ενδεχομένως έχεις ζήσει όπως κι εμείς.

Ασφαλώς δεν αντιλαμβανόμαστε τον λόγο για τον οποίο, τόσο στην ανακοίνωση των “Πανθήρων”, όσο και στο δικό σου e-mail, ο ΕΣΠΕΡΟΣ γράφεται με πεζά γράμματα και ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ με κεφαλαία. Δεν θα σταθούμε όμως εκεί. Όπως θα διαπιστώσεις, στο δικτυακό μας χώρο χρησιμοποιούμε κεφαλαία για ΟΛΕΣ τις ομάδες, από τη “μικρότερη”, μέχρι τη “μεγαλύτερη”, με όποιον τρόπο κι αν αντιλαμβάνεται κανείς το “μεγάλο” και το “μικρό”.

Φίλε, η ποίηση διαφέρει από το ρεπορτάζ. Επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Έτσι, στους παραπάνω στίχους, αν στη θέση του “εγώ” αντί για τον ΕΣΠΕΡΟ θεωρήσουμε για παράδειγμα τον “Πάνθηρα”, οι στίχοι εξακολουθούν να παράγουν νόημα, διαφορετικό αυτή τη φορά. Παραπέρα, αν στη θέση του “εγώ” βάλουμε αυτούς, στους οποίους επιτίθενται οι “Πάνθηρες” με την ανακοίνωσή τους, οι στίχοι και πάλι παράγουν νόημα, διαφορετικό τώρα από εκείνο και των δύο προηγούμενων αναγνώσεων.

Έτσι λοιπόν, αυτό που εσύ χαρακτηρίζεις ως ειρωνεία και επίδειξη πνεύματος, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά ανάγνωση διαφορετική από τη δική μας των στίχων ενός ποιήματος, που γράφτηκε πριν μερικές δεκαετίες, για άλλους λόγους και με άλλη αφορμή.

Ακριβώς επειδή στη διαδρομή της ιστορίας ο ΕΣΠΕΡΟΣ συναντήθηκε πολλές φορές μέσα στους αγωνιστικούς χώρους με τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ, κάτι που δείχνεις να μη γνωρίζεις, σεβόμαστε τον σύλλογο αυτόν ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πρόσθετους λόγους να σεβόμαστε την ΚΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ, επειδή ανήκει σε (και διοικείται από) φίλους μας, που μεγάλωσαν κι ανδρώθηκαν στον ΕΣΠΕΡΟ.

Φίλε, η συλλογική προτίμηση του καθενός μας αποτελεί προϊόν σύνθετων διεργασιών. Εμείς επιλέξαμε τον ΕΣΠΕΡΟ. Θα συμφωνήσεις, ότι αν στα παιδικά μας χρόνια (ή αργότερα) αναγνωρίζαμε κάποιον λόγο, για τον οποίον θα χρειαζόταν να δώσουμε “εξετάσεις”, προκειμένου να “περάσουμε” αλλού, θα περνούσαμε με “υποτροφία” !

Καλή επιτυχία στην ομάδα σου.