Διακινείται η άποψη, ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται από τον ΕΣΠΕΡΟ η “μετακόμιση” γειτονικού σωματείου καλαθοσφαίρισης στην Καλλιθέα δεν δικαιολογείται από τα πραγματικά περιστατικά, αλλά οφείλεται στην πικρία για τον πρόσφατο υποβιβασμό σε τοπική κατηγορία μπάσκετ, για πρώτη φορά ύστερα από 33 χρόνια. Έτσι είναι; Ας φυλλομετρήσουμε το αρχείο:
Πριν δύο περίπου χρόνια, στο τεύχος 49 του “Εσπεριώτη” (10 Δεκεμβρίου 2005) γράφηκε:
Δημόσιος διάλογος για το αθλητικό μέλλον της Καλλιθέας
“Ποιοι αποφασίζουν για τα αθλητικά πράγματα στην Καλλιθέα; Με τι είδους κριτήρια παίρνονται οι αποφάσεις; Ποιοι είναι οι στόχοι των αποφάσεων αυτών, όσον αφορά τον σωματειακό αθλητισμό; Γνωρίζει κανείς; Πάντως ο ΕΣΠΕΡΟΣ δεν γνωρίζει. Τουλάχιστον τα πέντε τελευταία χρόνια δεν ζητήθηκε ποτέ η γνώμη του στα σχετικά θέματα. Κι αν δεν γνωρίζει ο ΕΣΠΕΡΟΣ, ο Γ.Σ. ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ο ΑΤΛΑΣ, τα σωματεία δηλαδή που με διάρκεια και διακρίσεις εκπροσωπούν τον Καλλιθεάτικο αθλητισμό στα εθνικά πρωταθλήματα, τότε ή δεν γνωρίζει κανείς ή γνωρίζουν κάποιοι που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τους τοπικούς αθλητικούς φορείς και τα προβλήματά τους.
Βέβαια τα πράγματα δεν ήσαν πάντοτε έτσι. Υπήρξαν εποχές, που η δημοτική αρχή τέθηκε επικεφαλής των προσπαθειών για την ενότητα και πρόοδο του Καλλιθεάτικου σωματειακού αθλητισμού. Προφανέστερο παράδειγμα αποτελούν οι διεργασίες της περιόδου 1964-66, που ευοδώθηκαν με τη συγχώνευση και την ίδρυση του ποδοσφαιρικού Γ.Σ. ΚΑΛΛΙΘΕΑ. Οι συζητήσεις όμως και οι προσπάθειες, που ξεκίνησαν λίγο πριν τη δικτατορία, διακόπηκαν από αυτήν βίαια, ακόμη κι αν τα αποτελέσματά τους πρόλαβαν να εκδηλωθούν στη διάρκειά της. Μη ξεχνάμε, ότι υπήρξαν μέλη των διοικήσεων του ΕΣΠΕΡΟΥ και του Γ.Σ. ΚΑΛΛΙΘΕΑ που στερήθηκαν για πολιτικούς λόγους τη δυνατότητα να συμμετέχουν στα κοινά. Μη ξεχνάμε επίσης, ότι ο εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης οδηγήθηκε τότε στην εξορία.
Στη μεταπολίτευση, μετά το 1974, ο κοινωνικός ιστός άρχισε να ανασυγκροτείται. Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης ενισχύθηκε. Όμως, όπως συχνά συμβαίνει σε κοινωνικούς οργανισμούς όταν αυτοί ωριμάζουν, η θεσμική εκπροσώπηση ρευμάτων και ενδιαφερόντων απέκτησε σταδιακά αυταρχικά και γραφειοκρατικά χαρακτηριστικά. Οι δημοτικοί φορείς κατέληξαν να λειτουργούν ως διαπαραταξιακά όργανα. Οι αποφάσεις παίρνονται κυρίως με ψηφοθηρικά κριτήρια. Όμως, ο τοπικός σωματειακός αθλητισμός δεν μπορεί να προοδεύσει όταν η πολιτική συγγένεια αναγορεύεται σε «υπέρτατο αγαθό». Η ωφέλιμη ζωή των αθλητικών σωματείων, τουλάχιστον εκείνων που κατορθώνουν να επιβιώνουν, υπερβαίνει συνήθως την αντίστοιχη των πολιτικών κομμάτων. Σωματεία που προσδένονται σε μια πολιτική παράταξη για να αποκομίσουν πρόσκαιρα οφέλη συνήθως αργότερα πληρώνουν τις συνέπειες αυτής της παραβίασης της αθλητικής αυτονομίας.
Ο ΕΣΠΕΡΟΣ είναι αθλητικό σωματείο. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Για πραγματικούς λόγους αποτελεί το αρχαιότερο σωματείο της Καλλιθέας, με σημαντικές διακρίσεις, πράγματα γνωστά σε όλους. Βέβαια το ότι όλοι γνωρίζουν την πραγματικότητα συνήθως δεν σημαίνει ότι την αντιμετωπίζουν πάντοτε και με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Ο ΕΣΠΕΡΟΣ κατόρθωσε να επιβιώσει σε δυσχερέστατες συνθήκες από τη μέρα κιόλας της ίδρυσής του, επειδή δεν έκλεινε το μάτι ούτε στους αποδώ ούτε στους αποκεί. Ενδιαφερόταν μόνο για το συμφέρον των παιδιών της πόλης. Ο ΕΣΠΕΡΟΣ πέρασε ενωμένος τη λαίλαπα του εμφύλιου, με μέλη και φίλους στρατευμένους στις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Συνέχισε στα δύσκολα χρόνια από τον εμφύλιο μέχρι τη δικτατορία έχοντας όλους τους ανθρώπους του (δεξιούς, κεντρώους, κεντροαριστερούς, κομμουνιστές) στην αγκαλιά του και στο διοικητικό του συμβούλιο.
Ο ΕΣΠΕΡΟΣ κουράστηκε να περιμένει να ξεκινήσουν κάποιοι δημόσιο διάλογο για το αθλητικό μέλλον της Καλλιθέας. Ξεκινάει ο ίδιος το διάλογο από αυτή τη σελίδα, την οποία θα αναδημοσιεύει σε αντίστοιχη ενότητα του δικτυακού του χώρου. Με ένα θέμα κάθε 15 μέρες, το σύνολο των τοπικών αθλητικών προβλημάτων και προοπτικών θα έχει τεθεί από την πλευρά μας μέχρι τον Μάϊο υπόψη όλων των δημοτικών παρατάξεων. Προκειμένου αυτές να διεκδικήσουν την ψήφο μας, ας φροντίσουν τουλάχιστον να προτείνουν λύσεις, που θα εξυπηρετούν την πρόοδο του Καλλιθεάτικου αθλητισμού”.
Στο τεύχος 50 του “Εσπεριώτη” (7 Ιανουαρίου 2006) γράφηκε:
Η Καλλιθέα, τα αθλητικά σωματεία, ο πρωταθλητισμός
“Ο αθλητισμός δεν αποτελεί μόνο τρόπο ψυχαγωγίας και σωματικής άσκησης. Αποτελεί και εργαλείο διαπαιδαγώγησης και ομαλής κοινωνικής ένταξης. Πληρέστερα αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς κανόνες και τις παραβιάσεις τους αυτός, που διδάχθηκε από μικρή ηλικία μέσω του αθλητισμού την ύπαρξη τέτοιων κανόνων. Ακόμη κι αν υποθέσουμε, ότι είναι δυνατόν μέρος της αθλητικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας να αναλαμβάνεται από το εκπαιδευτικό σύστημα ή την τοπική αυτοδιοίκηση, τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσφορά του σωματειακού αθλητισμού.
Σε αντίθεση όμως με τις δημόσιες υπηρεσίες, όπου η ύπαρξη και αναπαραγωγή είναι αυτοσκοπός, τα αθλητικά σωματεία, κυρίως αυτά που αντέχουν στον χρόνο, υπάρχουν για να διεκδικούν τη διάκριση, τον πρωταθλητισμό. Για παράδειγμα, όλοι στην Καλλιθέα χαιρόμαστε που η ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας (ΠΑΕ ΚΑΛΛΙΘΕΑ) αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια στην 1η ιεραρχικά κατηγορία και όλοι στενοχωριόμαστε που η ομάδα μπάσκετ της πόλης μας (ΕΣΠΕΡΟΣ) αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια στην 4η ιεραρχικά κατηγορία. Αντίθετα, κανένας δεν γνωρίζει, για παράδειγμα, σε ποια «κατηγορία» βρίσκεται η πόλη από πλευράς πράσινου ανά κάτοικο, γιατί δεν «διοργανώνεται» αντίστοιχο «πρωτάθλημα». Ούτε γνωρίζει σε ποια «κατηγορία» βρίσκεται το x δημοτικό σχολείο ή το y γυμνάσιο της πόλης από εκπαιδευτική άποψη, ή το α ή β νοσοκομείο από υγειονομική άποψη κλπ. Σχετικοί πίνακες αξιολόγησης δεν δημοσιεύονται σχεδόν ποτέ, σε αντίθεση με τους βαθμολογικούς πίνακες των εθνικών πρωταθλημάτων, που δημοσιεύονται κάθε Δευτέρα σε όλες τις εφημερίδες.
Ο στόχος λοιπόν των αθλητικών σωματείων που αντέχουν στον χρόνο είναι ο πρωταθλητισμός. Ο στόχος αυτός αποτελεί ταυτοχρόνως και κριτήριο της επιτυχίας, δηλαδή της μαζικότητας, της εμβέλειας και της επιρροής του αθλητικού σωματείου. Με βάση τη συχνότητα με την οποία επιτυγχάνεται ο στόχος αυτός, σε συνδυασμό πάντα με ευρύτερα ιστορικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, η εμβέλεια ενός σωματείου μπορεί να εκτείνεται σε ολόκληρη τη χώρα, σε ολόκληρη την πόλη ή σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα.
Η Καλλιθέα (110.000 κάτοικοι) αποτελεί τον 8ο σε πληθυσμό δήμο της χώρας. Μεγαλύτεροι (απογραφή 2001) είναι μόνο οι Δήμοι Αθηναίων (745.000), Θεσσαλονίκης (364.000), Πειραιά (176.000), Πάτρας (163.000), Ηρακλείου (138.000), Περιστερίου (138.000) και Λάρισας (126.000). Η Καλλιθέα δεν μεγάλωσε πρόσφατα. Είχε ήδη 36.000 κατοίκους το 1940, 47.000 το 1951 και 82.000 το 1971. Η Καλλιθέα είναι μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές πόλεις από την εποχή κιόλας της ανταλλαγής των πληθυσμών (1925), ύστερα από τη μικρασιατική καταστροφή (1922).
Πολλοί από τους ανθρώπους της Καλλιθέας δεν έχουν συνείδηση του μεγέθους και της βαρύτητας της πόλης, την οποία συνήθισαν να αντιλαμβάνονται σαν γειτονιά της Αθήνας (ή του Πειραιά) και να την αντιμετωπίζουν έτσι σε όλους τους τομείς και φυσικά και στον αθλητισμό.
Η σημερινή Καλλιθέα έχει ξεπεράσει τη φτώχια του παρελθόντος σε αθλητικές εγκαταστάσεις. Υπάρχει το δημοτικό στάδιο και αρκετά κλειστά κι ανοικτά δημοτικά γήπεδα αθλοπαιδιών. Υπάρχει επίσης η Ολυμπιακή παραλία της Καλλιθέας και ο χώρος του Ιπποδρόμου. Η τύχη των μεγάλων αυτών ανοικτών χώρων θα κρίνει τη βιωσιμότητα της πόλης.
Η Καλλιθέα έχει κάθε δυνατότητα να εκπροσωπείται αντιστοίχως με το μέγεθός της στον αθλητικό χάρτη της χώρας, όπως ποτέ δεν σταμάτησε να αποδεικνύει εμπράκτως ο ΕΣΠΕΡΟΣ από το 1943. Βασική όμως προϋπόθεση για την επιτυχή εκπροσώπηση της πόλης στα εθνικά πρωταθλήματα είναι η διαθεσιμότητα αθλητικών εγκαταστάσεων για τα σωματεία που εξασφαλίζουν την παρουσία της Καλλιθέας στα πρωταθλήματα αυτά. Η διαθεσιμότητα αυτή πρέπει να εξασφαλίζεται”.
Τέλος στο τεύχος 51 του “Εσπεριώτη” (21 Ιανουαρίου 2006) γράφηκε:
Η Καλλιθέα είναι ΜΙΑ και αθλητικά ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ
“Μερικοί έχουν υποκειμενική αντίληψη του χάρτη της Καλλιθέας, καθώς και του τρόπου με τον οποίο πρέπει να αξιοποιηθούν οι δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης. Διατυπώνονται ακόμη και πρωτοφανείς απόψεις, όπως «από τη Δαβάκη και πάνω ο ΕΣΠΕΡΟΣ, από τη Δαβάκη και κάτω εμείς». Τέτοιες απόψεις μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω, στην ποδοσφαιρική Καλλιθέα των αρχών της δεκαετίας του 1960, όταν κάθε γειτονιά είχε την περιορισμένων φιλοδοξιών ομάδα της. Κι αν στο ποδόσφαιρο τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά από τότε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιδιώκεται τώρα η διαίρεση της πόλης στα άλλα αθλήματα.
Νοτίως της Δαβάκη (προς τη θάλασσα) βρίσκονται τα δύο τρίτα του Δήμου. Εδώ βρίσκεται μεγάλο μέρος των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων, που σχεδιάζονται, λειτουργούν ή θα λειτουργήσουν στο μέλλον.
Σε ολόκληρη την έκταση της πόλης λειτουργεί ο ΕΣΠΕΡΟΣ, με έξι αθλητικά τμήματα στις εθνικές κατηγορίες, ορισμένα εκ των οποίων στελεχώνονται κυρίως από τη νεολαία των νότιων περιοχών (Αγία Ελεούσα, Τζιτζιφιές κλπ.). Λειτουργούν επίσης από το 1995 στο μπάσκετ γυναικών οι ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ, που συγκροτήθηκαν με κορμό την ομάδα του ΕΣΠΕΡΟΥ, καθώς και μερικά σωματεία, που συμμετέχουν συνήθως σε τοπικά πρωταθλήματα ενός μόνο αθλήματος: του μπάσκετ ανδρών.
Ο ΕΣΠΕΡΟΣ εκπροσώπησε και εκπροσωπεί πάντοτε στα εθνικά πρωταθλήματα το σύνολο της Καλλιθέας. Δεν περιορίστηκε ποτέ στο ένα τρίτο του Δήμου, ούτε σκοπεύει να μετατραπεί τώρα σε ομάδα γειτονιάς της πόλης. Κάτι τέτοιο δεν συμφέρει κανένα και κυρίως δεν συμφέρει την ίδια την πόλη της Καλλιθέας. Ας το έχουμε αυτό όλοι υπόψη μας. Και για ξεκίνημα, ας αποκτήσουμε πραγματική αντίληψη του χάρτη της Καλλιθέας και των υποχρεώσεων που αυτός γεννά”.
Τα παραπάνω γράφηκαν πριν δύο περίπου χρόνια, σε ανύποπτο κατά πολλούς χρόνο και αδικαιολόγητα κατά τους ίδιους, αν κρίνουμε από τις τότε αντιδράσεις τους. Σήμερα έχουν να μας πουν κάτι;
Ιδού η “Ρόδος”, ιδού και το E-blog.